Durven omgaan met het verleden

“Tegen haar gewoonte in heeft Christine een plaats gereserveerd in de eerste klas.” Zo luidt de beginzin van de debuutroman ‘Retour Parijs’ van Anne Teunis. Een vooruitwijzing dat er meer staat te veranderen. Christine – vermaard schilder en verzorger van exclusieve masterclasses – is op weg naar Parijs, waar ze een dinerafspraak heeft met galeriehouder Thibaut. Het moet haar tiende expositie worden; met als thema transitie. Wanneer het hoofdgerecht wordt geserveerd, voelt ze dat haar creativiteit en inspiratie haar eigenlijk in de steek heeft gelaten. Toch geeft Christine aan dat over negen maanden (sic) de opening van de expositie kan plaatsvinden.

De volgende dag ontmoet ze bij toeval haar ex-geliefde Jacques, inmiddels gescheiden en vader van een dochter Julie. Hij woont nog steeds in ‘hun’ appartement, die ze zo’n dertig jaar geleden verliet, na een traumatische ervaring. Ze ging toen terug naar Nederland, en betrok het huis van haar ouders op het Drentse platteland – met ruimte voor een groot atelier. Daar blijkt ze al die jaren een tamelijk eenzaam bestaan te hebben geleid. Alleen Evelien, die het huis schoonhoudt en voor haar kookt, ziet ze regelmatig.

Oude liefde roest niet, en de hernieuwde binding met Jacques blijkt het begin van een persoonlijke transitie. Christine wordt heen-en-weer geslingerd tussen heden en verleden. En de toekomst. In korte en vaak krachtige hoofdstukken schetst de auteur de zoektocht van Christine langs liefde, onverwerkt verdriet, geloof en bezieling.

Het verleden kun je niet veranderen, hoe je ermee omgaat wel. Anne Teunis heeft die levenswijsheid prachtig verhalend weergegeven in een door Uitgeverij GiST (opgericht in 2020) op de markt gebracht boek. GiST wil juist aan vijftigplussers die hun stem hebben gevonden en beseffen dat ze door een verhaal te vertellen andermans leven kunnen verrijken, een platform bieden. Dat is zonder meer gelukt!