Kind in ijskoude eenzaamheid

Wat is het verband tussen de grote, rijzige figuur die verscholen in de bossen leeft, verborgen voor de bewoners van een bergdorp, en het ‘subject 39’ dat in tegenstelling tot de andere subjecten bruist van leven? Twee verhaallijnen, een van 1978, spelend in Oostenrijk in een of ander vreemd gebouw dat de School genoemd wordt. Verpleegster Agnes Braun ontdekt al snel de ware aard van nummer 39 wanneer zij haar vinger ernaar uit steekt.
De andere verhaallijn speelt in het heden, in Noord-Italië in het hoog in de bergen gelegen dorp Travenì. Wanneer daar een lijk gevonden wordt waarvan de ogen uitgestoken zijn, blijken de dorpsbewoners nogal terughoudend en zwijgzaam.
Schrijfster Ilaria Tuti voert een heel bijzondere commissaris ten tonele: Teresa Battaglia, die zoals haar naam aangeeft, op vele fronten strijd moet leveren, niet alleen met de weinig coöperatieve bevolking van het dorp dat niet veel op heeft met de ‘buitenwereld’, maar ook met haar lichaam dat het op alle fronten laat afweten: zij heeft diabetes en overgewicht en lijkt te kampen te hebben met verschijnselen van beginnende dementie. Toch lukt het haar met behulp van een team dat haar zeer toegewijd is klaarheid te brengen in het mysterie van de verminkte lichamen. Onverwacht blijken kinderen ook een rol van belang hierbij te spelen. In de dialogen, de natuurbeschrijvingen en weersgesteldheden is de auteur op haar best. Ze weet de woeste omgeving tastbaar en poëtisch weer te geven.
Tuti heeft met haar debuut een bijzondere en prettig leesbare thriller geschreven, die vraagt om een vervolg.