Een lik van de teerkwast

De Nederlandse schrijver Philip Dröge(1967) werd geboren in Groningen, (groeide op in Haren, gelegen vlakbij Groningen) en ging naar school in Groningen. Hollandser kan toch niet, zou je zeggen.
Zijn boeken Meesterspion, het geheime leven van prins Bernhard en Het Oranjekapitaal verraden ook nog niets van zijn latere interesse voor Batavia. Hoe is het mogelijk dat uitgerekend hij onderzoek zal gaan doen naar de ontstaansgeschiedenis van Batavia en de verdere ontwikkeling daarvan? Het antwoord is dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
De latere historicus in hem en een opmerking van zijn 92-jarige opa, toen hij vijftien was, wekten bij hem het verlangen op meer van zijn familie te weten te komen. De vragen ‘waar lagen zijn wortels’, tot hoever ging zijn stamboom terug’, ‘waren zijn voorouders inheems of veroveraars, avonturiers’ hielden hem steeds meer bezig.

In het boek Moederstad probeert Philip Dröge antwoord te vinden op deze en nog vele andere vragen. Daarvoor doet hij uitgebreid onderzoek in de archieven in Den Haag en Jakarta. Hij doet verrassende ontdekkingen wat zijn familie betreft. Allereerst dat het minder gemakkelijk is veel te weten te komen van de vrouwen in de familie, van de mannen komen er heel wat namen boven tafel, zoals Burgemeestre (Nederlands/Duits), De Solemne, Hartsinck en Pfefferkorn. Verder is er nogal vrijelijk verkeer tussen neven en nichten. Op sommige voorouders zou hij trots kunnen zijn, op andere valt wel het een of ander aan te merken; in elk geval zijn het boeiende mensen en leveren ze mooie verhalen op.

Dröge behandelt zo’n driehonderd jaar familiegeschiedenis; de verhalen over zijn teruggevonden voorouders vermengt hij met het ontstaan, de groei en de ontwikkeling van moederstad Batavia en indien van toepassing een achtergrondverhaal van een Europeaan die naar den vreemde vertrekt.
Voorouders en Batavia zijn uitgezette verhaallijnen, en daarnaast is er ook het hedendaagse Jakarta waar Dröge zoekt naar sporen van het verleden. Al deze lijnen gaan steeds in elkaar over wat enerzijds het verhaal heel levendig houdt, maar anderzijds ook een rommelige indruk achterlaat, wat versterkt wordt door de vele, niet altijd noodzakelijke details.
Dröge heeft een soepele manier van schrijven (dat is de journalist in hem), waardoor het boek zich prettig laat lezen.
Hoe mooi zou het geweest zijn als in dit boek stambomen waren opgenomen, desnoods met blinde vlekken waar de schrijver niet zeker was van zijn zaak; en verder plattegrondjes zeker van het Batavia in de beginjaren, met de diverse uitbreidingen en de aangebrachte versterkingen.
Moederstad van Philip Dröge biedt de lezer een aardige eerste inkijk in het leven van zijn verre voorouders in het jonge, exotische Batavia, maar een overweldigende indruk zal het niet achterlaten.