Een weg banen door een web van hersenkronkels

‘Ambigu’ start met de broers Chris en Dimi die een therapiesessie volgen in het kabinet van psychologe Lexa. De eerste kennismaking met Chris verloopt heftig. Hij lijkt helemaal over zijn toeren: Dimi zou hun vader vermoord hebben. Op aandringen van Lexa keert Chris terug naar het begin.
Via flashbacks komt het verleden van de twee broers met hun ouders en nanny in beeld, alsook de gebeurtenis die alles voorgoed heeft veranderd. Al op jonge leeftijd had Chris een passie voor schrijven. Op die fatale dag besliste hij om van fictie en non-fictie één verhaal te maken. Zijn verhalen zullen van cruciaal belang blijken in het proces dat de personages en de lezer door moeten maken.
Heel het boek door laaien de emoties hoog op. Dimi haalt het bloed onder Chris’ nagels vandaan. Er ontvouwt zich een spel van uitdagen, intimideren en tot het uiterste drijven. Dimi negeert de vragen van Lexa en lijkt enkel lijfelijk aanwezig; Chris roept en tiert en raakt emotioneel helemaal uitgeput.
Lexa observeert vooral Chris. Zij weet blijkbaar meer en wil Chris zo ver krijgen dat hij luistert naar zichzelf, dat hij ziet. Een tijdje vraag je je af waar al dat praten toe leidt; zo ook Chris. De sprongen terug in de tijd brengen beetje bij beetje verheldering en dan voelt ook Lexa het heet onder haar voeten worden: haar notities verraden dat ze betwijfelt of ze er goed aan doet door te zetten. Maar wat moet Chris zien of horen!?
De twist in aanloop naar de ontknoping is een echte mindf*ck. Hier wordt echt zo goed naartoe gewerkt! Maar nog is het niet gedaan! De auteur serveert nog een twist die je absoluut niet ziet aankomen en die mij ietwat perplex het boek deed sluiten.
Robbe Van Raemdonck schreef ‘Ambigu’ in boekvorm op basis van een toneelstuk dat hij eerder schreef en regisseerde. Heel veel aandacht gaat dan ook naar het decor, de dialogen, de houding, gebaren en mimiek van de personages.
Het dubbelzinnige in ‘Ambigu’ is de hele tijd aanwezig, alleen ZIE je het niet, HOOR je het pas op het einde. Dan pas begrijp je het verhaal van Chris, Dimi en Lexa. Geweldig goede psychologische thriller! ‘Ambigu’ is een aanrader!
4 *