Pact met de duivel

Op nieuwjaarsdag wordt Luk Borré naar de gevangenis van Brugge geroepen. De Kogelvis heeft informatie ivm de verdwijning van baby Melissa Artois. Een absurde situatie die de voorbode is van nog meer absurditeit.
De proloog serveert al meteen een bord vol mysterie: een flik die bereid is ‘de bruine streep in de onderbroek van zijn badstad’ te onderzoeken wacht zware tijden. Een onomkeerbaar noodlot, een dringende cold case en kortzichtigheid … . ‘Het jaar van De Kogelvis’ zet onmiddellijk alle leespapillen op scherp.
De plot overspant een heel jaar, van januari tot en met december. De Kogelvis houdt de touwtjes stevig in handen. Aan het uiteinde bungelt Luk Borré, als een marionet overgeleverd aan een manipulator met een eigen agenda.
In dit 21ste deel in de serie rond het politieteam in de Vansteenestraat in Knokke blijft Luk boeien. Zijn plichtsbesef en zijn snobistisch kantje zijn al langer gekend. Luk laat zich nu ook van zijn nostalgische kant zien en gunt de lezer een blik op zijn veranderende gemoedstoestanden en weemoed. Deze keer benadert Luk misdaad niet van buitenaf maar van binnenuit; hij beseft dat een samenloop van omstandigheden kan bepalen of je op het rechte pad blijft of in de misdaad belandt. Maar … in zijn obsessie met de cold case rond de vermiste baby lijkt hij de pedalen te verliezen. Stemmen en visioenen van een gedetineerde dicteren zijn handelen. Zijn teamgenoten, hijzelf, Jos en ja, ook ik als lezer, hebben het er moeilijk mee. Moet je wel meegaan in die hocus pocus?
Jos’ schrijfstijl is opnieuw heerlijk beeldend, krachtig en vinnig; zijn metaforen zijn ook nu weer origineel en een lust om te lezen. Het taalarsenaal van de auteur is nog steeds heel fris en verre van uitgeput. Klemtonen, woordkeuzes en finesses, ze doen ertoe. Zoals hij zelf zegt: “Zonder glimlach geen Mona Lisa.”. Dat de toon dikwijls sarcastisch, cynisch en vaak weinig optimistisch is, doet niks af aan het leesplezier. Integendeel! Een goede portie maatschappijkritiek in zake het reilen en zeilen in de badstad is nu eenmaal heel Pierreux-eigen.
De Kogelvis, de cold case en de spanningen tussen Luk en Rena, Luks ‘mysterie van 1 meter 50’ zorgen voor veel kopbrekens en maken van ‘Het jaar van De Kogelvis’ een gelaagde misdaadroman die werkt op je emoties, je de wenkbrauwen doet fronsen en die je na een finale klap op het einde verplicht om wat je weet over Luk Borré helemaal te herzien. Top!
5 *