Schuld en boete

‘Duivelsklauw’ van Dominique Biebau begint heftig: een vastgeklonken vrouw ziet het geslepen blad van een heen en weer slingerende valbijl onontkoombaar dichterbij komen. Een gruwelijk einde lijkt onafwendbaar. Wie is ze? Wat ging vooraf?
Vroeger. Het Schervengericht, een afvaardiging van dorpsbewoners, beveelt de verbanning van een kind waarvan het gezicht grotendeels bedekt is met een dieprode wijnvlek in de vorm van een klauwhand, een Duivelsklauw.
Heden. De Moordwijven – Judith, Eline, Sien en Isabelle – van ‘Met Thrillende Vingers’ beslissen hun leesclub nieuw leven in te blazen. In Mollendaal komt tijdens een cultureel evenement de 19de eeuwse horrorschrijver Edgar Allan Poe een aantal weken in de spotlights te staan.
‘Duivelsklauw’, geënt op de verhalen van de Amerikaanse schrijver, wordt met elk Poe-verhaal grimmiger. De sabotages tijdens de literaire spellen voeden het besef dat er meer aan de hand is. De spanning stijgt gaandeweg. Verborgen in het donker observeert (de ogen op de cover volgen je overal!) en manipuleert ‘het monster’ de Mollendaalse gemeenschap. In ‘vroeger’ ligt de sleutel tot het ‘heden’.
‘Duivelsklauw’ is een gelaagde misdaadroman waarin de geest van Poe, Shelley’s Frankenstein, film en sprookjes voor een stevige literaire bodemlaag zorgen. Mollendaal en zijn inwoners staan model voor de maatschappij in het algemeen. Met elk spel geïnspireerd op een Poe-verhaal wordt de dorpelingen een ongemakkelijke spiegel voorgehouden waarin ze zichzelf ontmaskerd zien. Ja! De Mollendalers moeten met de billen bloot! Het contrast met het verfijnde taalgebruik van de auteur kon niet groter worden! Het schrijnende verhaal van Edward en het verwerpelijk gedrag van de (dorps)gemeenschap worden heel treffend beschreven. Irrationele angst, vooroordeel, domheid, bekrompenheid, hypocrisie en egoïsme, Dominique Biebau’s taalbijl hakt en fileert meedogenloos het beeld van een zelfgenoegzame gemeenschap in mootjes. Hoe ironisch is het vast te stellen dat een gemeenschap zijn grootste angst zelf creëert? De mooie metaforen, de niks verhullende woorden en de humor, ze schuren en ze prikkelen. Het maakt van ‘Duivelsklauw’ een mooi geschreven, confronterende misdaadroman die iedereen, ook de lezer, een spiegel voorhoudt. Durf jij het aan om te kijken?
4.5*