Lezersrecensie
Return to sender
In 2005 eindigde een challenge tussen tieners in een groot drama. 19 jaar later triggert een toevallige ontmoeting het monster in ‘ik’.
‘ik’ draagt het hele plot maar laat zelden of nooit wat los over zichzelf. Slachtoffer na slachtoffer valt. De modi operandi vallen weer op door hun ongewone karakter; de moordenaar laat hints achter, maar de interpretatie ervan zorgt bij elke misdaad alleen maar voor meer vragen. Hoofdinspecteur Erin De Donder moet door het bos op zoek naar die bepaalde boom en die laat zich niet gemakkelijk vinden.
Erin heeft het privé zwaar te verduren en toont zich mentaal kwetsbaar. Niet alleen haar neus draagt de zichtbare sporen van een pijnlijk verleden; een dilemma dat voortkomt uit een tragedie die de familie De Donder voorgoed veranderde knaagt aan haar en achtervolgt haar tot op het politiebureau. Het maakt haar heel menselijk en realistisch. Dit en de zoektocht naar een seriemoordenaar die dood en angst zaait in en om Mechelen maakt dat Erin heel wat op haar bord krijgt.
En wat is precies de rol van Stefanie? Is zij een slachtoffer en van wie dan? Ze krijgt een vrij prominente rol in het boek en het is niet onmiddellijk duidelijk welke kant het met haar zal opgaan of hoe zij in de plot past. Heb je terecht begrip voor haar issues of gaart ze maar beter in haar eigen sop?
Je kan wel raden welk trauma aan de basis van alle ellende ligt, maar toch blijft de juiste toedracht geruime tijd in nevelen gehuld. Flashbacks rakelen flarden aan gebeurtenissen op en aan verdachten geen gebrek. Wat is het verband tussen iedereen? Sterre Carron pookt meerdere vuurhaarden op en dus is het wachten tot redelijk ver in de plot op het kwartje dat dan definitief begint te vallen.
De verhaallijnen klikken uiteindelijk vlotjes in elkaar. Thema’s zoals vereenzaming, pesten, schuldig verzuim, onverwerkt trauma en vergelding hakken er bij momenten stevig in: je kan je de pijn die ermee gepaard gaat levendig voorstellen. De plottwist op het einde is niet minder dan een bom(metje) met serieus wat effect! Alle losse eindjes worden dan vakkundig weggewerkt en het verhaal is dan echt af.
Benieuwd of Erin De Donder opnieuw haar opwachting zal maken in een volgende Sterre Carron. Voor nu missie geslaagd!
4,5*
‘ik’ draagt het hele plot maar laat zelden of nooit wat los over zichzelf. Slachtoffer na slachtoffer valt. De modi operandi vallen weer op door hun ongewone karakter; de moordenaar laat hints achter, maar de interpretatie ervan zorgt bij elke misdaad alleen maar voor meer vragen. Hoofdinspecteur Erin De Donder moet door het bos op zoek naar die bepaalde boom en die laat zich niet gemakkelijk vinden.
Erin heeft het privé zwaar te verduren en toont zich mentaal kwetsbaar. Niet alleen haar neus draagt de zichtbare sporen van een pijnlijk verleden; een dilemma dat voortkomt uit een tragedie die de familie De Donder voorgoed veranderde knaagt aan haar en achtervolgt haar tot op het politiebureau. Het maakt haar heel menselijk en realistisch. Dit en de zoektocht naar een seriemoordenaar die dood en angst zaait in en om Mechelen maakt dat Erin heel wat op haar bord krijgt.
En wat is precies de rol van Stefanie? Is zij een slachtoffer en van wie dan? Ze krijgt een vrij prominente rol in het boek en het is niet onmiddellijk duidelijk welke kant het met haar zal opgaan of hoe zij in de plot past. Heb je terecht begrip voor haar issues of gaart ze maar beter in haar eigen sop?
Je kan wel raden welk trauma aan de basis van alle ellende ligt, maar toch blijft de juiste toedracht geruime tijd in nevelen gehuld. Flashbacks rakelen flarden aan gebeurtenissen op en aan verdachten geen gebrek. Wat is het verband tussen iedereen? Sterre Carron pookt meerdere vuurhaarden op en dus is het wachten tot redelijk ver in de plot op het kwartje dat dan definitief begint te vallen.
De verhaallijnen klikken uiteindelijk vlotjes in elkaar. Thema’s zoals vereenzaming, pesten, schuldig verzuim, onverwerkt trauma en vergelding hakken er bij momenten stevig in: je kan je de pijn die ermee gepaard gaat levendig voorstellen. De plottwist op het einde is niet minder dan een bom(metje) met serieus wat effect! Alle losse eindjes worden dan vakkundig weggewerkt en het verhaal is dan echt af.
Benieuwd of Erin De Donder opnieuw haar opwachting zal maken in een volgende Sterre Carron. Voor nu missie geslaagd!
4,5*
1
Reageer op deze recensie
