Wanneer het verleden verhaal komt halen

In Reykjavik duiken oude botten op tussen tuinafval in een recyclagecentrum; Týr en Karó worden erop uitgestuurd om tussen te komen in een steeds verder escalerende burenruzie; de jonge kok Gunndís gaat aan boord van een vissersboot. Dit zijn in een notendop de drie verhaallijnen die worden uitgezet aan het begin van ‘Als bloed bevriest’, het derde deel in de ‘Zwart ijs’-serie van Yrsa Sigurdardóttir.
Týr en Karó én Idunn (en Alexandra) zijn de personages die de drie delen met elkaar verbinden. De burenruzie waar het politie duo moet bemiddelen lijkt aanvankelijk, ook voor hen, heel banaal. Het is vooral Gunndís die op de voorgrond treedt.
De verhaallijnen ontwikkelen lange tijd los van elkaar. In dit deel spelen de weersomstandigheden een minder prominente rol. De boot waarop Gunndís een interim job heeft aangenomen komt wel in woelig water terecht, maar het zijn vooral haar claustrofobische ervaring onder in de buik van het schip en de vijandige houding van de bemanning jegens haar die aandacht krijgen; het wordt zelfs levensgevaarlijk! De personages, hoe ze zich voelen, hoe ze omgaan met collega’s, buren, met het verleden dat hen heeft gemaakt of gekraakt, krijgen ruim de tijd om zich te tonen aan de lezer. In de doodlopende straat waar twee burenparen elkaar naar het leven staan, leeft zowat iedereen zijn geïsoleerde leven en blijft sociaal contact beperkt tot ruzie, verwijten, haat, nijd, wraak en wantrouwen.
Geheel eigen aan noordse thrillers, gaat het - vooral in het begin - heel traag. Een keer alle personages goed verankerd zitten in het verhaal, begint de mojo van de auteur op volle kracht te werken. De plot zit heel vernuftig in elkaar; alle acties en details schuiven op hun plaats in één groot verhaal; elk personage dat eerder de revue passeerde schittert dan in zijn/haar rol. Werkelijk subliem in elkaar gepuzzeld! De verrassing op het einde zie je dan ook niet aankomen.
‘Als bloed bevriest’ kan apart van de twee voorgaande delen gelezen worden, hoewel voorkennis omtrent Týr, Karó, Idunn en Alexandra mooi meegenomen is. Het is niet meteen een spannend boek. Het is daarentegen een knap opgebouwd plot waarin karakters de tijd en ruimte krijgen om hun diepste roerselen naar het oppervlak te brengen, met alle eventuele noodlottige gevolgen vandien.
4*