Lezersrecensie
Schijn bedriegt
Noa en haar oudere zus Diede leven een perfect leven in een perfect gezin in de Kastelenlaan. Althans dat is de schijn die het gezin al jarenlang ophoudt. Binnen de muren van het perfect onderhouden huis is het leven verre van rooskleurig. De drang naar perfectie van mama Sigrid houdt het gezin in een verstikkende greep.
Het vertelstandpunt is dat van Noa; als ‘ik’-persoon betrekt ze de lezer ‘nu’ in de donkere wereld van de familie Pergel. Maar is Noa een betrouwbare verteller?
Via sessies bij therapeut Michel legt ze de relaties binnen de familie bloot. Noa wil onder het juk van de perfectie vandaan raken maar opent zo de beerput van het familiale verleden. Dit tegen de zin van sommige familieleden. Regelmatig voegt ‘iemand’ korte passages toe aan ‘Lief dagboek’. Wiens gedachten en gevoelens zijn het? Je hebt wel een idee. Maar of dat juist is?
Een incident met een mes blijft nazinderen. Verstopte medicatie, psychoses, … Het plot wordt heel zorgvuldig opgebouwd. De sfeer raakt steeds meer geladen. Waarom is Sigrid Pregel zo obsessief perfectionistisch; wat is er gebeurd tussen vader, moeder en Diede dat ze niet meer samen door één deur kunnen? Een ongeluk, geheimdoenerij tussen vader en moeder, een geheimschrift, een brief, Diede die als een schaduw rond Noa hangt, een wolf die het op Noa heeft voorzien, … . Het mysterie wordt alsmaar groter. De alarmbellen maken overuren. De familie stevent onomkeerbaar af op ‘iets’ waar ze misschien niet meer van zullen terugkomen.
Het besef over hoe de steel in de vork zit daalt met elk beetje info in, maar op een derde van het einde van het boek belanden al mijn aannames weer op één hoop. Had ik het dan zo mis?
‘De perfecte dochter’ houdt je van begin tot eind bezig. Het is een donker en aangrijpend verhaal over de demonen die een familie in hun greep houden, over de werking van de menselijke geest en mechanismen om verschrikkelijke gebeurtenissen te overleven. De spanning kruipt beetje bij beetje onder je huid en brengt je, terwijl het steeds donkerder wordt, samen met de familie aan de rand van de diepe afgrond.
Chapeau voor dit psychologisch debuut van Hanneke Meier!
4 *
Het vertelstandpunt is dat van Noa; als ‘ik’-persoon betrekt ze de lezer ‘nu’ in de donkere wereld van de familie Pergel. Maar is Noa een betrouwbare verteller?
Via sessies bij therapeut Michel legt ze de relaties binnen de familie bloot. Noa wil onder het juk van de perfectie vandaan raken maar opent zo de beerput van het familiale verleden. Dit tegen de zin van sommige familieleden. Regelmatig voegt ‘iemand’ korte passages toe aan ‘Lief dagboek’. Wiens gedachten en gevoelens zijn het? Je hebt wel een idee. Maar of dat juist is?
Een incident met een mes blijft nazinderen. Verstopte medicatie, psychoses, … Het plot wordt heel zorgvuldig opgebouwd. De sfeer raakt steeds meer geladen. Waarom is Sigrid Pregel zo obsessief perfectionistisch; wat is er gebeurd tussen vader, moeder en Diede dat ze niet meer samen door één deur kunnen? Een ongeluk, geheimdoenerij tussen vader en moeder, een geheimschrift, een brief, Diede die als een schaduw rond Noa hangt, een wolf die het op Noa heeft voorzien, … . Het mysterie wordt alsmaar groter. De alarmbellen maken overuren. De familie stevent onomkeerbaar af op ‘iets’ waar ze misschien niet meer van zullen terugkomen.
Het besef over hoe de steel in de vork zit daalt met elk beetje info in, maar op een derde van het einde van het boek belanden al mijn aannames weer op één hoop. Had ik het dan zo mis?
‘De perfecte dochter’ houdt je van begin tot eind bezig. Het is een donker en aangrijpend verhaal over de demonen die een familie in hun greep houden, over de werking van de menselijke geest en mechanismen om verschrikkelijke gebeurtenissen te overleven. De spanning kruipt beetje bij beetje onder je huid en brengt je, terwijl het steeds donkerder wordt, samen met de familie aan de rand van de diepe afgrond.
Chapeau voor dit psychologisch debuut van Hanneke Meier!
4 *
2
Reageer op deze recensie