Lezersrecensie
Suske, Wiske en de Boze Wolf
In Luik wordt de zesjarige vermiste Elize Bosquet meer dood dan levend teruggevonden. In haar geblondeerde haren zit een rood lint en het kleine meisje is verkleed als Wiske.
Er gaat een bekend kinderverhaaltje in Droixhe en omgeving dat bij valavond wolven naar buiten komen om op kinderen te jagen. De boodschap van de Wolf is niet mis te verstaan: ‘Geen Wiske zonder Suske’. Welk kind zal hierna in de klauwen van de Wolf vallen?
Peter Saelens van de FGP Brussel zet Marjolein De Vrieze en Nathan Durnez op de zaak. In de nasleep van de gebeurtenissen in ‘De engelenmoord’ en ‘Stoute kleine piranha’ is het vertrouwen tussen de Vlaamse en de Waal helemaal zoek. De vermeende banden van Marjoleins vader met het geheime criminele genootschap van hooggeplaatste politici en gezagsdragers, ‘Les Sept d’Or’ (zoiets als De Roze Balletten, jaren ‘80), en zijn, ook alweer vermeende, aandeel in de moord op Nathans vader blijft de samenwerking tussen hen grondig verzieken. De aantijgingen betreffende de integriteit van Marjoleins vader en Nathans gevoel dat hij tekortschiet tegenover zijn vader sloegen een diepe kloof tussen hen beiden. Zowel Marjolein als Nathan zijn authentieke personages die zich tonen op hun kwetsbaarst.
De Wolf zit lange tijd in ‘de coulissen’; zijn acties vallen immers samen met het schemerdonker. Zijn frustratie is steeds meer voelbaar: niemand vertelt zijn verhaal! Het is lang koffiedik kijken wie, hoe of waarom. De hints die de Wolf bij elk slachtoffer achterlaat zijn intrigerend en origineel. Combineer een plaatselijke legende, een stukje Luikse geschiedenis, een album van Suske en Wiske, illegale handel, doofpotaffaires, corrupte politici en magistraten met diepgewortelde pijn en voilà, je hebt de formule voor een gelaagde topthriller. Titel: ‘De grote boze Wolf’.
Korte hoofdstukken, snelle perspectiefwissels, heel veel cliffhangers en de zenuwslopende countdown zorgen voor snijdende spanning. De schrijfstijl is filmisch. De balans tussen de actie en het effect ervan op de personages zit prima. Bjorn Van den Eynde kent en begrijpt zijn personages. Hij kent ook zijn lezers en weet perfect hoe hij ze moet trakteren op een entertainend, altijd spannend en gelaagd avontuur waarbij hij ze zonder verpinken lange tijd op het verkeerde been laat staan. Neem nu de cover: hoe rijm je een knuffelbeer met een grote boze wolf? Je ontdekt het in het boek!
5*
Er gaat een bekend kinderverhaaltje in Droixhe en omgeving dat bij valavond wolven naar buiten komen om op kinderen te jagen. De boodschap van de Wolf is niet mis te verstaan: ‘Geen Wiske zonder Suske’. Welk kind zal hierna in de klauwen van de Wolf vallen?
Peter Saelens van de FGP Brussel zet Marjolein De Vrieze en Nathan Durnez op de zaak. In de nasleep van de gebeurtenissen in ‘De engelenmoord’ en ‘Stoute kleine piranha’ is het vertrouwen tussen de Vlaamse en de Waal helemaal zoek. De vermeende banden van Marjoleins vader met het geheime criminele genootschap van hooggeplaatste politici en gezagsdragers, ‘Les Sept d’Or’ (zoiets als De Roze Balletten, jaren ‘80), en zijn, ook alweer vermeende, aandeel in de moord op Nathans vader blijft de samenwerking tussen hen grondig verzieken. De aantijgingen betreffende de integriteit van Marjoleins vader en Nathans gevoel dat hij tekortschiet tegenover zijn vader sloegen een diepe kloof tussen hen beiden. Zowel Marjolein als Nathan zijn authentieke personages die zich tonen op hun kwetsbaarst.
De Wolf zit lange tijd in ‘de coulissen’; zijn acties vallen immers samen met het schemerdonker. Zijn frustratie is steeds meer voelbaar: niemand vertelt zijn verhaal! Het is lang koffiedik kijken wie, hoe of waarom. De hints die de Wolf bij elk slachtoffer achterlaat zijn intrigerend en origineel. Combineer een plaatselijke legende, een stukje Luikse geschiedenis, een album van Suske en Wiske, illegale handel, doofpotaffaires, corrupte politici en magistraten met diepgewortelde pijn en voilà, je hebt de formule voor een gelaagde topthriller. Titel: ‘De grote boze Wolf’.
Korte hoofdstukken, snelle perspectiefwissels, heel veel cliffhangers en de zenuwslopende countdown zorgen voor snijdende spanning. De schrijfstijl is filmisch. De balans tussen de actie en het effect ervan op de personages zit prima. Bjorn Van den Eynde kent en begrijpt zijn personages. Hij kent ook zijn lezers en weet perfect hoe hij ze moet trakteren op een entertainend, altijd spannend en gelaagd avontuur waarbij hij ze zonder verpinken lange tijd op het verkeerde been laat staan. Neem nu de cover: hoe rijm je een knuffelbeer met een grote boze wolf? Je ontdekt het in het boek!
5*
1
Reageer op deze recensie
