Lezersrecensie
Kerst met Poirot
De oude Simeon Lee heeft zijn familie uitgenodigd op zijn landgoed Gorston Hall om samen Kerstmis te vieren. Niet alle familieleden hebben evenveel zin in deze reünie. Oude vetes en oud zeer steken opnieuw de kop op. Dan wordt Simeon op beestachtige wijze vermoord. Wie is de moordenaar en hoe kon hij of zij wegkomen uit de kamer waarvan de deur op slot zit? Colonel Johnson en hoofdinspecteur Sugden worden op de zaak gezet. Poirot vergezelt Johnson.
De eerste versie van ‘Hercule Poirot’s Christmas’ dateert van 1938. Zoals altijd slaagt de auteur erin om het typische Engelse decor van de begoede klasse van zo’n 100 jaar terug met veel oog voor detail voor het lezersoog te ontvouwen.
Haar door en door stereotype personages houdt ze het hele verhaal stevig aan de leiband: geen enkele van hen kleurt buiten de lijntjes noch krijgt de kans om oneigenlijk gedrag te vertonen.
Hoewel het de dagen voor Kerstmis zijn, hangt er heel weinig kerstgevoel in de lucht. Het voortdurend alluderen op het bestaan van geheimen, de dreiging van nakend onheil, wantrouwen en achterdocht, de moord en de onzekerheid over de identiteit van de moordenaar maken eerder nieuwsgierig dan dat er spanning wordt gecreëerd.
‘Kerst met Poirot’ is een typische Agatha Christie. Het onderzoek naar de moord verloopt in een gesloten circuit (Gorston Hall) met een beperkt aantal verdachten. Verwacht geen thriller die wervelt van de actie. Het verhaal kabbelt aan een zeer rustig tempo voort: zonder hoogtes, zonder laagtes. Geen verrassingen. Ook de plottwist zie je van ver aankomen.
Poirot observeert, analyseert de omstandigheden en bestudeert de karakters. De Belgische detective is in dit specifieke verhaal niet de sterkste Poirot uit de reeks.
Misschien heeft acteur David Suchet al te veel mijn perceptie van de speurder beïnvloed? Ik ben een grote fan van zijn maniertjes, kleine stapjes, zijn eigen lof over zijn ‘grijze cellen’, zijn speurwerk aan de zijde van chief inspector Japp (Colonel Johnson in het boek), … Het originele verhaal bevat niks van dat alles. Allicht heeft het televisiepersonage het bij mij voor het ‘papieren’ personage verpest: de Poirot in dit boek is vrij vlak en kleurloos, helemaal niet uitgesproken.
‘Kerst met Poirot’ lees je tussendoor, maar maakt niet warm of koud.
3 *
De eerste versie van ‘Hercule Poirot’s Christmas’ dateert van 1938. Zoals altijd slaagt de auteur erin om het typische Engelse decor van de begoede klasse van zo’n 100 jaar terug met veel oog voor detail voor het lezersoog te ontvouwen.
Haar door en door stereotype personages houdt ze het hele verhaal stevig aan de leiband: geen enkele van hen kleurt buiten de lijntjes noch krijgt de kans om oneigenlijk gedrag te vertonen.
Hoewel het de dagen voor Kerstmis zijn, hangt er heel weinig kerstgevoel in de lucht. Het voortdurend alluderen op het bestaan van geheimen, de dreiging van nakend onheil, wantrouwen en achterdocht, de moord en de onzekerheid over de identiteit van de moordenaar maken eerder nieuwsgierig dan dat er spanning wordt gecreëerd.
‘Kerst met Poirot’ is een typische Agatha Christie. Het onderzoek naar de moord verloopt in een gesloten circuit (Gorston Hall) met een beperkt aantal verdachten. Verwacht geen thriller die wervelt van de actie. Het verhaal kabbelt aan een zeer rustig tempo voort: zonder hoogtes, zonder laagtes. Geen verrassingen. Ook de plottwist zie je van ver aankomen.
Poirot observeert, analyseert de omstandigheden en bestudeert de karakters. De Belgische detective is in dit specifieke verhaal niet de sterkste Poirot uit de reeks.
Misschien heeft acteur David Suchet al te veel mijn perceptie van de speurder beïnvloed? Ik ben een grote fan van zijn maniertjes, kleine stapjes, zijn eigen lof over zijn ‘grijze cellen’, zijn speurwerk aan de zijde van chief inspector Japp (Colonel Johnson in het boek), … Het originele verhaal bevat niks van dat alles. Allicht heeft het televisiepersonage het bij mij voor het ‘papieren’ personage verpest: de Poirot in dit boek is vrij vlak en kleurloos, helemaal niet uitgesproken.
‘Kerst met Poirot’ lees je tussendoor, maar maakt niet warm of koud.
3 *
2
Reageer op deze recensie