Wel aardig

Het verhaal leek me wel interessant, een vrouw die nietsvermoedend te horen krijgt dat haar man is verongelukt samen met zijn minnares, maar het viel een beetje tegen. Ik vond het af en toe wel vermakelijk en ik had het binnen een dag uit.

Karakters: de personen blijven allemaal een beetje oppervlakkig behalve Roxy zelf, maar ook zij maakt eigenlijk weinig ontwikkeling door en blijft een beetje 'hangen'.

Schrijfstijl: het leest erg vlot, mede door de korte hoofdstukken en de zeer korte dialogen. Af en toe komt er een sprankje humor om de hoek kijken. Gerritsen kan erg goed de verwarring beschrijven die Roxy ervaart en het niet weten 'hoe verder'.

Plot: er is eigenlijk geen plot. Ineens is het boek uit en blijf je nog met een heleboel vragen achter.

Psychologie: de verwarring en onmacht van Roxy is erg goed beschreven. Bij de kijkjes in haar hoofd blijf je soms zelf ook in verwarring achter. Waardom doet ze dat? Waarom zegt ze dat?

Kortom, geen hoogvlieger maar ook geen tijdverspilling. Het was wel aardig maar ook niet meer dan dat.