De geur van groen

Dit boek is zo paars! (Deze uitspraak snap je wanneer je het boek gelezen hebt) - Wat was ik benieuwd naar dit boek. In dit verhaal is het blinde meisje Raaf de hoofdpersoon. Dat maakte mij erg nieuwsgierig, aangezien ik voor zover ik mij kan herinneren nog nooit een boek heb gelezen met een hoofdpersoon die niet kon zien. Het was echt wat anders dan anders. Je leest veel gedachten van Raaf, maar ook wat de andere personages uit het boek om Raaf heen zien. Zij zijn uiteraard de ogen van Raaf. Beide perspectieven zijn erg leuk en afwisselend om te lezen. Het verhaal zelf vind ik erg mooi opgezet, het boek is namelijk opgedeeld in drie delen. Een stukje uit het leven van Raaf hoe het is op het moment dat het verhaal begint, vervolgens een heftige gebeurtenis in deel twee die ik absoluut niet zag aankomen. In deel drie lees je hoe het leven van Raaf verder loopt na alles wat er gebeurt is. Het derde deel vond ik iets voorspelbaarder dan de rest van het boek. Heel leuk is dat elk hoofdstuk een eigen kleur heeft en het thema van die kleur dan ook duidelijk naar voren komt. Kleuren en hun betekenissen worden erg mooi omschreven. Dit maakt jou als lezer ook bewust van de kleuren om je heen en waar ze voor staan. Op deze manier heb ik zelf nog nooit zo stilgestaan bij kleuren. Dit boek zet je op verschillende manieren aan het denken. Als het niet om kleuren gaat, dan draait het wel om keuzes voor het leven en de gedachten erachter. Er zit een mooie diepgang in het verhaal. Ondanks ik deel drie uit het boek het meest voorspelbaar vond, is dat wel het deel waar de meeste emoties in zitten. Het verdriet van de personages weet jou als lezer echt te raken in dit deel. De innerlijke strijd van Raaf met haar gedachten en uitspraken van haar omgeving zijn prachtig uitgelicht. Dat geheel leidt samen tot een mooie beslissing voor in de toekomst.