Iets te duidelijk geïnspireerd door D&D

Waar ik in eerste instantie bij het inschrijven voor de blogtours van uitgeverij Zilverspoor nog wat terughoudend was, zeg ik nu met heel veel enthousiasme ja tegen nagenoeg elk boek dat me ook maar een beetje aanspreekt. Dit boek had een hele toffe voorkant en ook de flaptekst maakte me enorm nieuwsgierig. Met heel veel enthousiasme begon ik dan ook te lezen.

Dit boek is ongelooflijk lekker geschreven. De auteur heeft een schrijfstijl die past bij het verhaal en vooral heel makkelijk wegleest. Ik vloog echt door het boek heen. Ook de wisselingen van perspectief werken heel goed. Daardoor bleef ik constant benieuwd naar andere personages, hoe het hen verging en hoe hun verhaallijn verder zou gaan.

Helaas merkte ik wel dat ik mijn interesse in het plot gedurende het verhaal een beetje verloor. Dit heeft deels te maken met de ontstaansgeschiedenis van het verhaal. Ik heb zelf ook al enorm veel plezier beleefd aan onze D&D sessies, maar ik weet ook hoe chaotisch ze kunnen zijn en hoe het kan voelen alsof de overkoepelende verhaallijn wat verloren gaat.

Dit boek heeft daar ook last van. Ik heb nog steeds geen idee wat de grote verhaallijn van dit boek is, of er wel een is. Ik heb ook het gevoel dat de wereld te onduidelijk blijft, er is nog te veel dat we niet weten en niet snappen. Daarnaast bewaken de personages hun geheimen iets te goed. Ik heb nog altijd het gevoel dat ze vreemden voor me zijn.

Een goed geschreven boek met toffe elementen dus , maar ook een boek dat te weinig antwoorden geeft en te weinig richting heeft. Ik heb van de auteur vernomen dat dit in het volgende deel beter wordt, dus ik ben heel benieuwd!