Een-Niet-Zo-Ver-Van-Ons-Bed Dystopie

Vaak kan ik aan de hand van de flaptekst wel inschatten of een boek iets voor mij is of niet. Bij dit boek vond ik dat lastig. Ik ben geen fan van boeken waarin de personages slechts een beperkte bewegingsruimte hebben. Maar ik was wel heel benieuwd hoe de auteur dit zou laten werken in combinatie met een dystopie. Ik schreef me dus toch in voor de blogtour.

Vanaf het moment dat ik begon met lezen, kon ik eigenlijk niet meer stoppen. Dit komt allereerst door de vlotte schrijfstijl. De dialogen klinken heel natuurlijk, de innerlijke gedachten van de hoofdpersoon zijn realistisch en door de relatief korte hoofdstukken was ik ineens halverwege het boek. Als het geen bedtijd was geweest, had ik het boek in een ruk uitgelezen.

Daarnaast weet de auteur de dystopie heel goed neer te zetten. Vaak zijn dystopia ver van ons bed verhalen die zich afspelen in de hele verre toekomst. Door middel van oude sociale media berichten, komen we in dit boek te weten hoe deze dystopie tot stand is gekomen en beseffen we dat elk idee dat de auteur gebruikt, nu al door de politiek geopperd wordt. Deze dystopie is dichterbij dan we denken.

Dat gevoel versterkt de auteur door de herkenbare personages. Ik denk dat heel veel jongeren zichzelf in een van de personages gaan herkennen. Zeker omdat de auteur enorm haar best doet om de personages gelaagd te maken en niet zwart-wit. Elk meisje in deze gevangenis heeft een verhaal en ook de mensen die onze hoofdpersoon het leven zuur maken, hebben een reden om te doen wat ze doen.

Ik vind het bijna jammer dat het einde van het boek een beetje werd afgeraffeld, waardoor een vervolg niet per se meer nodig is. Ik had graag meer over deze wereld gelezen!