Meester in het uitwerken van de psyche van seriemoordenaars

Helen Fields studeerde rechten en werkte daarna vele jaren als als advocaat in het straf- en familierecht. Samen met haar echtgenoot runt ze ondertussen een filmproductiemaatschappij in Los Angeles.

Fields verzamelde een grote schare fans achter zich met haar in zestien talen vertaalde ‘Perfecte’-reeks waarmee ze met Luc Callanach en Ava Turner na 7 delen nog steeds blijft overtuigen.

Hoewel ze eerder al een uitstapje deed onder het pseudoniem H.S. Chandler met ‘Mate van onschuld’ levert ze met Schaduwman haar eerste stand alone onder eigen naam af.

In Schaduwman laat Fields de lezer voor het eerst kennis maken met de Amerikaanse Dr. Connie Woolwine, forensisch psycholoog en profiler. Zij krijgt Brodie Baarda, specialist in ontvoeringszaken naast zich. Samen buigen ze zich op vraag van de politie van Edinburgh over de verschillende moorden en ontvoeringen die elkaar in sneltreinvaart opvolgen.

Na Elspeth wordt ook Meggy ontvoerd en opgesloten in een flat. Wanhopig op zoek naar mogelijkheden om uit de klauwen van hun ontvoerder te ontsnappen leren ze ook te incasseren. Geen van hen weet waarom ze daar zijn en wat de ontvoerder van hen wil. Ook de lezer tast in het duister. Het is wachten tot de auteur je beetje bij beetje dieper laat meekijken in de psyche van de dader.

Drie ontvoerden, twee onderzoekers en één moordenaar. Het wordt zoals wel vaker in dit soort thrillers een race tegen de klok om de slachtoffers te vinden.

Het is dankzij de (soms iets te gemakkelijke) ingevingen van Connie dat ze de dader steeds dichter op de hielen zitten. Fields geeft de lezer geleidelijk aan iets meer inkijk in het leven van Connie. Wat niet gezegd kan worden over het personage van Baarda, dat zich tot niet meer dan een sidekick ontwikkelt.

In tegenstelling tot de ‘perfecte’ reeks moet de lezer deze keer iets langer wachten op de gekende spanning die Fields boeken zo verslavend maken. Maar eenmaal op dreef trekt ze de lezer op haar vertrouwde manier steeds dieper in het verhaal en het brein van de ontvoerder. En daar is ze steengoed in. Haar jarenlange ervaring als advocaat blijkt een onuitputtelijke bron van inspiratie.

Net zoals in haar eerder werkt schuwt Fields de beschrijving van de soms ietwat gruwelijke details niet. Nooit overdreven maar steeds goed gekozen waardoor je als lezer de gedachtegang van de dader moeiteloos kan volgen en je je kan inleven in zijn lijden en motieven om over te gaan tot misdaad. Haar beeldende schrijfstijl, perspectiefwissels en gave om het personage van de dader tot in de diepte uit te werken, doen je op het eind toch weer uitkijken naar het tweede deel dat nog op Nederlandse vertaling wacht.