Goed onderbouwde, historische roman

Voor de leesclub van De Boekenreizigers lazen we dit keer ‘De herovering van New York’ door Lars De Brabander; Aha, een historische roman, helemaal m mijn pakkie-an, dacht ik. Dat viel toch een beete tegen, maar dat ligt helemaal aan mij.
In de 17de eeuw maken veel Europeanen de overtocht naar de Nieuwe Wereld waar ze een nieuw bestaan willen gaan opbouwen. Zo is daar Peter Stuyvesant, bijgenaamd, 'a pigheaded stubborn one legged Dutchman, maar ook Cornelis Evertsen de Jongste, een nuchtere opvliegende Zeeuwse zeevaarder. Ze hebben allebei een torenhoge ambitie, en kregen ene mandaat om orde op zaken te gaan stellen in de overzeese gebieden, de vijand eronder te krijgen op welke manier dan ook en de handel naar een hoger niveau te tillen.
Vanuit Afrika vertrekken er ook mensen naar de nieuwe streken, maar de meesten van hen doen dat tegen hun zin, zijn slaven. Zij zijn nodig om het harde werk te verrichten. Een van die mensen, Kofi Kumase, speelt ook een belangrijke rol in het verhaal als mulat in Nieuw Amsterdam, de oude naam van New York.
Kofi vertelt het verhaal van zijn voormalige meester Peter Stuyvesant aan twee belangrijke Nederlanders. In ieder geval voor zover hij het verhaal kent, en het niet ingekleurd is door zijn eigen beleving.
Tegelijkertijd komt Cornelis Evertsen opzetten vanuit de Caribische zee, met het oog op de herovering van New York, wat eigenlijk niet zijn opdracht was maar wat hij per se zelf wil doen, zijn ego dwingt hem er als het ware toe. Keesje den Duivel, zoals hij nog bekend staat, had een gloeiende hekel aan Engelsen. Hij zorgde ervoor dat de Nederlanders weer heer en meester werden van een van de belangrijkste delen van de huidige Verenigde Staten: New York.

De auteur gebruikt in dit boek een harde, expliciete stijl. Niet voor watjes, zegt hij zelf. Nou, dan ben ik inderdaad een watje, want die schrijfstijl beviel mij dus absoluut niet en als het boek niet in de leesclub zat had ik het niet uitgelezen.
Als ik een historisch verslag moet lezen of vertalen over bepaalde gruwelijke gebeurtenissen, dan snap ik dat alles van naadje tot draadje moet worden bepaald en beschreven. In een historische roman hoeft dat expliciete voor mij niet zo. Ja, uiteraard mag het vermeld worden, geen punt, maar dit was, voor mij althans, een brug te ver. Waarom dan toch 4 sterren? Omdat het een uitstekend gerechercheerd boek is, historisch goed onderbouwd. Alleen is de stijl de mijne niet, dat is alles.