Recensie Sonny Boy

Groot respect voor het onderwerp; zoals de eerste bladzijde aangeeft - liefde en om iets van de tijd te begrijpen de biografieen van onbekende burgers.
Een als een evenwichtige documentaire geschreven relaas van de levens van Waldemar en Rika, gebouwd op een solide fundament van research naar gegevens. Vlot en soepel verteld, zonder herhalingen of eindeloze toevoegingen. Eigenlijk spreken de feiten voor zich en hebben geen behoefte aan dramatische effecten of theatrale toevoegingen. De droge realiteit is al aangrijpend genoeg.
Een totaal in balans opgebouwd verslag, zonder vingerwijzing en vol menselijkheden. De filmeditie die ik in bezit heb bevat vele foto's die mij bijna als voyeur deden voelen.

De schrijfstijl deed mij denken aan mijn beleving bij Leer mij je liefhebben,
ook een docu-verslag van een vrouw, waarbij het tijdsbeeld sterk is neergezet, onderbouwd met vele vele feiten.
Ja, ze waren beiden razend interessant om te lezen, en nodig om mij meer te leren over geschiedenis, om weer andere dingen beter te kunnen "begrijpen".
Maar het verhaal kan mij niet in vervoering brengen, mij verlokken naar andere gedachtewerelden zoals ik vaak zo graag doe, het blijft op een vreemde manier "op afstand".
Het is moeilijk om het boek alleen maar af te doen als droog terwijl het een sterk opgebouwd verhaal is en het mij met ontzag kan laten stilstaan bij gebeurtenissen die nooit vergeten mogen worden, waarbij de vraag rijst of wij als volgende generaties wel in staat zullen zijn om de ernst en het gevaar van ontwikkelingen in ons huidige bestaan op tijd te erkennen voor wat ze zijn.