Lezersrecensie
Geeft je het beste van de liefde
Na de succesvolle verfilmingen van The Notebook, Dear John, The Lucky One en Safe Haven wordt nu ook The Best of Me van Nicholas Sparks verfilmd. De verhalen van Sparks zijn allemaal romantische verhalen met een zwaarder onderliggend thema. Vanaf 16 oktober is het verhaal over Amanda en Dawson te zien in de Nederlandse bioscopen. Zij worden bij elkaar gebracht door hun oude mentor Tuck Hostetler: na zijn overlijden brengt hij hen via zijn notaris terug naar het dorp waar ze opgroeiden. De twee ex-geliefden worden geconfronteerd met het verleden en elkaar, maar vooral ook met zichzelf.
Het witte doek
Het feit dat de verhalen van Sparks het steeds opnieuw goed doen op het witte doek is niet vreemd: zijn verhalen zijn ervoor gemaakt om te worden verteld aan het grote publiek. Universele thema’s als liefde en dankbaarheid maken het verhaal herkenbaar. Amanda en Dawson komen er in hun geboorteplaats Oriental achter dat ze bij elkaar thuishoren en met hun hele hart altijd van elkaar gehouden hebben. Hun verhaal is echter nog niet af. ‘Onwillekeurig dacht ze dat het verhaal tussen hen op de een of andere manier niet af was; dat ze er allebei op wachtten om het eind te schrijven.’ De auteur laat de lezer nadenken over wie ze in het leven achter zich hebben moeten laten en waar ze dankbaar voor moeten zijn.
Het beste van jezelf
Sparks laat in zijn verhaal zien dat het soms nodig is om alles te geven voor degenen van wie je houdt. ‘Ik gaf je het beste van mezelf, had hij haar ooit gezegd, en met elke hartslag van haar zoon wist ze dat hij dat ook echt had gedaan.’ Dawson is altijd van Amanda blijven houden, ondanks het feit dat ze indertijd voor zichzelf koos en niet voor hem. Hij neemt haar dat niet kwalijk en zijn liefde en toewijding zijn in de tussentijd niet veranderd. Dawson geeft Amanda alles wat hij heeft, ook al weet hij dat ze getrouwd is met een andere man. Sparks maakt duidelijk dat je alleen gelukkig kunt worden als je keer op keer het beste van jezelf durft te geven.
[Deze recensie verscheen eerder (2014) op CLEEFT]
Het witte doek
Het feit dat de verhalen van Sparks het steeds opnieuw goed doen op het witte doek is niet vreemd: zijn verhalen zijn ervoor gemaakt om te worden verteld aan het grote publiek. Universele thema’s als liefde en dankbaarheid maken het verhaal herkenbaar. Amanda en Dawson komen er in hun geboorteplaats Oriental achter dat ze bij elkaar thuishoren en met hun hele hart altijd van elkaar gehouden hebben. Hun verhaal is echter nog niet af. ‘Onwillekeurig dacht ze dat het verhaal tussen hen op de een of andere manier niet af was; dat ze er allebei op wachtten om het eind te schrijven.’ De auteur laat de lezer nadenken over wie ze in het leven achter zich hebben moeten laten en waar ze dankbaar voor moeten zijn.
Het beste van jezelf
Sparks laat in zijn verhaal zien dat het soms nodig is om alles te geven voor degenen van wie je houdt. ‘Ik gaf je het beste van mezelf, had hij haar ooit gezegd, en met elke hartslag van haar zoon wist ze dat hij dat ook echt had gedaan.’ Dawson is altijd van Amanda blijven houden, ondanks het feit dat ze indertijd voor zichzelf koos en niet voor hem. Hij neemt haar dat niet kwalijk en zijn liefde en toewijding zijn in de tussentijd niet veranderd. Dawson geeft Amanda alles wat hij heeft, ook al weet hij dat ze getrouwd is met een andere man. Sparks maakt duidelijk dat je alleen gelukkig kunt worden als je keer op keer het beste van jezelf durft te geven.
[Deze recensie verscheen eerder (2014) op CLEEFT]
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
