Een 'waanzinnige' bundel

Erik Rozing is psychiater en auteur. In zijn romans worden de personages psychologisch op de proef gesteld en daarbij wordt lang niet iedereen gespaard. Zijn debuutroman De psychiater en het meisje verscheen in 2016 en stond op de shortlist voor de Hebban Debuutprijs, daarna verschenen nog twee romans. Zijn nieuwste boek Waanbeelden is een verhalenbundel waarin de personages eveneens niets bespaard blijft.

De verhalen in deze bundel spelen zich allemaal af op de grens tussen realiteit en waanzin. Een schrijver laat zich behandelen door de implantatie van nieuwe herinneringen, twee vriendinnen gaan ten onder aan hun onderlinge rivaliteit in wat een rustgevende meditatieretraite had moeten zijn en een vader staat terecht voor de doodslag op zijn huisbaas, tevens oom van zijn vriendin, als gevolg van het voortdurende gehuil van zijn baby.

De schrijfstijl van Rozing leest heerlijk en is eenvoudig zonder simpel te worden. Van verhalen die neigen naar sciencefiction tot verhalen die over meer traditionele relaties tussen familieleden of mensen in het algemeen lijken te gaan, de psychologische aspecten van de situaties en personages houden steeds de overhand en dat is waar Rozing in uitblinkt.

Zijn personages komen stuk voor stuk in waanzinnige situaties terecht, tegelijk slaagt de auteur erin deze situaties volkomen geloofwaardig neer te zetten. Van een psychiatrische patiënt die beweert recht te hebben op de kroon en de jonge arts die hem gelooft tot de psychiater die door een aanhoudende oorlog aan de slag moet als behanger.

Waanbeelden is een bundel met een grote diversiteit aan verhalen die allemaal los van elkaar staan en waar de auteur speelt met verschillende vormen van tekst. De thematiek in de vorm van de psychologische waanzin waarin de personages zich, vaak van het ene op het andere moment, in bevinden verbindt de verhalen aan elkaar. De uiteenlopende toepassing van deze thematiek in de verschillende verhalen bewijst de beheersing van de schrijfkunst door Rozing.