Lezersrecensie
Zoeken naar lichtpuntjes in het donker
Frederik Willem Daem publiceerde verhalen in onder andere Das Magazin, De Revisor en Oogst Magzine. ‘Zelfs de vogels vallen’ is het korte verhaal waaraan zijn debuutbundel de titel te danken heeft. Alle verhalen in zijn bundel hebben op hun eigen manier iets onheilspellends. Toch weet Daem het zo te brengen dat ze niet te zwaar of naargeestig worden.
Zelfs de vogels vallen leest als een trein, is bij vlagen spannend en laat je nadenken over de donkere thema’s die in de verhalen steeds opnieuw opduiken. De auteur presenteert dood, verval en vergankelijkheid met een vleugje humor en omgeeft deze zaken met zoveel banaliteit dat er toch altijd nog hoop overblijft. ‘Hij zei zonet dat hij zijn lichaam beschouwt als een tempel. Ik vertelde hem dat ik een atheïst ben. Hoe moet je anders reageren als iemand dergelijk gezeik verkoopt?’
Diversiteit
Op de terugkerende thema’s na, getuigen de verhalen van grote diversiteit. Daem zet veel verschillende personages geloofwaardig neer: een televisiepredikant, een astronaut en een stuntman. Hij speelt ook met de opbouw en de ordening van de verhalen. Daem schrijft over het algemeen in korte, bijna staccato zinnen, waardoor de lezer makkelijk door de bundel leest. Het verhaal ‘Zelfs de vogels vallen’ is deels in interviewvorm geschreven, wat een aardige afwisseling in het lezen teweegbrengt en tegelijkertijd iets wezenlijks toevoegt aan het verhaal van de plotseling beroemde predikant.
Vlaams
Daem kiest er duidelijk voor zijn Vlaamse oorsprong in het taalgebruik te behouden. Waar zijn thema’s en verhalen over familie, godsdienst en liefde redelijk universeel zijn, zijn de Vlaamse en Franse uitspraken zeer aanwezig. De Vlaamse taal mag met trots geschreven worden, maar lezers die niet gewend zijn die te lezen zouden hier en daar eens vreemd op kunnen kijken. Vooral in ‘Monstertjes II’, een nostalgisch verhaal over familie en ervaringen van een kind, is de taal wat lastiger te volgen. ‘Voor mij ligt een spelleke solitaire en oma heeft al drie azen van de vier gevonden. Ze mankeert enkel nog de harten.’ Laat dit geen reden zijn om de verhalenbundel te laten liggen, een debuut als dit moet je gewoonweg gelezen hebben.
[Deze recensie verscheen eerder (2015) op CLEEFT]
Zelfs de vogels vallen leest als een trein, is bij vlagen spannend en laat je nadenken over de donkere thema’s die in de verhalen steeds opnieuw opduiken. De auteur presenteert dood, verval en vergankelijkheid met een vleugje humor en omgeeft deze zaken met zoveel banaliteit dat er toch altijd nog hoop overblijft. ‘Hij zei zonet dat hij zijn lichaam beschouwt als een tempel. Ik vertelde hem dat ik een atheïst ben. Hoe moet je anders reageren als iemand dergelijk gezeik verkoopt?’
Diversiteit
Op de terugkerende thema’s na, getuigen de verhalen van grote diversiteit. Daem zet veel verschillende personages geloofwaardig neer: een televisiepredikant, een astronaut en een stuntman. Hij speelt ook met de opbouw en de ordening van de verhalen. Daem schrijft over het algemeen in korte, bijna staccato zinnen, waardoor de lezer makkelijk door de bundel leest. Het verhaal ‘Zelfs de vogels vallen’ is deels in interviewvorm geschreven, wat een aardige afwisseling in het lezen teweegbrengt en tegelijkertijd iets wezenlijks toevoegt aan het verhaal van de plotseling beroemde predikant.
Vlaams
Daem kiest er duidelijk voor zijn Vlaamse oorsprong in het taalgebruik te behouden. Waar zijn thema’s en verhalen over familie, godsdienst en liefde redelijk universeel zijn, zijn de Vlaamse en Franse uitspraken zeer aanwezig. De Vlaamse taal mag met trots geschreven worden, maar lezers die niet gewend zijn die te lezen zouden hier en daar eens vreemd op kunnen kijken. Vooral in ‘Monstertjes II’, een nostalgisch verhaal over familie en ervaringen van een kind, is de taal wat lastiger te volgen. ‘Voor mij ligt een spelleke solitaire en oma heeft al drie azen van de vier gevonden. Ze mankeert enkel nog de harten.’ Laat dit geen reden zijn om de verhalenbundel te laten liggen, een debuut als dit moet je gewoonweg gelezen hebben.
[Deze recensie verscheen eerder (2015) op CLEEFT]
1
Reageer op deze recensie
