Verdachte feiten

Peter Pan moet sterven  van John Verdon. Sneeuwwitje moet sterven  van Nele Neuhaus. Het zijn slechte tijden voor fantasiefiguren.

In Verdons vierde boek is de hoofdrol weer weggelegd voor Davey Gurney die na 25 jaar bij de NYPD de kans nam om te gaan pensioneren en nu op 49-jarige leeftijd op het platteland van New York woont met zijn vrouw Madeleine. Haar bevalt het erg goed, de rust van de omgeving. Madeleine werkt nog drie dagen per week en richt zich verder op huiselijke projecten zoals de bouw van een kippenhok. Gurney probeert ook de rust te vinden, maar merkt dat hij nog steeds aangetrokken wordt door onoplosbare moordzaken.

Jack Hardwick is ontslagen bij de politie omdat hij in het vorige boek Ik weet wat jij denkt  misbruik heeft gemaakt van zijn positie om Davey te helpen. Davey wacht op de dag dat Jack deze schuld komt inlossen en die is in Peter Pan moet sterven  aangebroken. Jack is inmiddels voor zichzelf begonnen als privédetective en verslikt zich in de eerste zaak die zich aandient. Kay Spalter zit in de gevangenis omdat ze beschuldigd is van de moord op haar man. Carl Spalter is neergeschoten op de begrafenis van zijn moeder en alle feiten en getuigenverklaringen wijzen Kay als schuldige aan. Jack wil dat Davey helpt om aan te tonen dat er fouten zijn gemaakt in het politieonderzoek. Dat zou voldoende moeten zijn om Kay vrij te krijgen. De lezer die Davey kent, weet dat hij niet stopt bij het aantonen van eventuele fouten. Zodra Davey vermoedt dat het politieonderzoek inderdaad niet deugt, rijst bij hem gelijk de vraag of een ander de moordenaar kan zijn. En zo ja, wie?

De plot van Peter Pan moet sterven  zit zoals gewoonlijk bij John Verdon uitstekend in elkaar. De lezer die ervan houdt om mee te speuren, kan samen met Davey meekauwen op elk feit dat aan het licht komt. Wat klopt er wel en wat klopt er niet aan alles wat bekend is omtrent deze zaak? Het is bijna filosofisch hoe Davey een moordzaak benadert. Elke zienswijze wordt in twijfel getrokken; elk feit is verdacht.
Op dezelfde wijze beschouwt Davey zijn eigen rol in de zaak. Waarom blijft hij na zijn pensionering aangetrokken tot dit soort raadselachtige moordzaken? Wat zegt dat over hem? En wat zegt het over zijn verhouding met Madeleine die de schrik om het hart slaat als Davey zich willens en wetens in het gevaar stort?
John Verdon beschrijft het allemaal op een manier zoals Davey verslag zou doen: met slechts af en toe aandacht voor de prachtige omgeving, een afstandelijke positie ten opzichte van de anderen en gefixeerd op alle feiten die zich aandienen.

Als er al iets valt af te dingen op Peter Pan moet sterven, dan is het dat er praktisch geen ontwikkeling zit in de relatie tussen Madeleine en Davey. Madeleine blijft het vervelend vinden dat Davey dit soort zaken aanneemt en Davey blijft zich daar niks van aantrekken. Een volgend boek over Davey zou naast de gebruikelijke, goed doortimmerde plot ook daarin wat stappen mogen zetten.