Een ware emotrip

Wat een boek, laat ik daar alvast mee beginnen. Emotioneel, spannend, ontroerend, intens en mooi. Een sterk verhaal, dat je beroert tot het diepste van je ziel. Je moet al een keiharde zijn om hier geen emoties te voelen.
Sam en Jasper zijn de beste vrienden, zij is een intelligente, emotieloze keikop, hij is een intelligente, veel te brave jongen, die alles doet wat anderen van hem verwachten. Tot het volledig misloopt en hij in elkaar stuikt bij een basketbalwedstrijd. Zo ontdekken ze dat Jasper ten dode is opgeschreven door een tumor in zijn hart die niet verwijderd kan worden.
Dan pas volgt de échte emotrip. Jasper en Sam besluiten om het allerbeste te maken van hun laatste dagen samen, door zijn allerlaatste en grootste wens te vervullen: nog eenmaal zingen voor een live publiek (vandaar ook de mooie, warme cover).
Zij neemt hem mee op sleeptouw naar het mooie Londen, waar hij deelneemt aan een talentenjacht. Terwijl een race tegen de tijd (zijn gezondheid wordt alsmaar slechter) volgt, word je net als op een sneltrein meegesleurd in het hele verhaal. Je weet dat het onherroepelijk slecht afloopt, maar toch word je opeens volledig door elkaar heen geschud en besef je pas heel goed op de allerlaatste regel wat er zonet is gebeurd.
Ik beken met veel plezier dat ik vele tranen heb gelaten, maar ook heb genoten van de humor en de spanning in dit verhaal. Hoe je als auteur je lezer zo kan meeslepen, is ongelofelijk. Niets dan respect.
Echt, wat een boek.