Mooi en geurig, maar ook bitter

Come l'arancio amaro. Als bittere sinaasappels

Als bittere sinaasappels had ik al een aantal keren op social media voorbij zien komen en in de boekhandel al in handen gehad. Op slag was ik all verliefd op de omslag van het boek en het verhaal geworden.
Milena Palminteri schreef deze debuutroman, nadat zij tijdens haar werk als conservator op een bijzonder verhaal stuitte. Zij verweefde dit met andere gebeurtenissen uit de Italiaanse geschiedenis.

Toen ik me kon inschrijven voor de Hebban.leesclub deed ik dat snel en was erg blij dat ik mee mocht lezen.

De zesendertigjarige Carlotta Cangialosi doet een schokkende ontdekking over haar afkomst in een notarisakte, wat leidt tot een zoektocht naar haar familiegeschiedenis tussen de jaren twintig en zestig van de vorige eeuw. De levens van de drie vrouwen Sabedda, Nardina en Carlotta blijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Twee zijn in de verkeerde tijd en op de verkeerde plaats geboren, de derde gaat op zoek naar hun verhaal...

Het verhaal van de drie vrouwen wordt in twee tijdlijnen beschreven; wat er écht gebeurde in 1924 en wat er in 1960 gebeurt als Carlotta een ontdekking doet over haar familiegeschiedenis.

De schrijfstijl is even wennen, net als de vele personages en hun namen, maar het doorlezen wordt beloond. Langzaam worden beetje bij beetje de gebeurtenissen onthult, nadat Carlotta haar ontdekking doet en dit deelt met Ziu Peppino. Daarmee wordt het verhaal van wat er écht gebeurde in gang wordt gezet.

Als lezer wordt je betrokken in het leven van en de verschillende rollen van de bewoners. De hiërarchie die er is; de rijke adel en de maffia die beiden grote invloed hebben op het eilandleven, en de arme arbeiders die hard werken en het beste ervan proberen te maken. Er wordt een mooi tijdsbeeld geschetst van 1924. Zo is er de opkomst van Benito Mussolini die onder de Sicilianen het nodige teweeg brengt.
De drie vrouwen in het verhaal zijn ieder op hun eigen manier, sterke vrouwen, van heel verschillende afkomst en toch zijn hun levens sterk met elkaar verweven. Zij spelen voor mij toch wel de hoofdrol in het verhaal. Het leven van de vrouwen leven wordt bepaald door anderen, of het nu de moeder of de schoonmoeder is.

Carlotta is jaren later in de gelukkige omstandigheid dat ze haar eigen leven kan bepalen, maar toch is er dan het geheim dat van grote invloed op dat leven gaat zijn.

'Lieve Carlotta, van de bittere sinaasappel ken ik alleen de doornen en die doen me geen pijn meer. Maar de zoete geur van de witte bloem is van jou, het is de geur van vrijheid.’

In het verhaal komen de bittere sinaasappel bomen steeds terug. De titel vind ik dan ook goed gekozen. De bittere sinaasappels staan niet alleen symbool voor Sicilië, maar ook voor het leven van de drie vrouwen. De buitenkant lijkt mooi, maar van binnen is het leven soms bitter.