Recensie Zondaarskind

Wat een ontzettend fijn boek!!! Vanaf pagina 1 greep het verhaal me. De humor waarmee het boek begint vanuit het gezichtspunt van Truitje. De jeugd met alle onzekerheden en het straffe regime in het weeshuis wordt zo beschreven dat je je er bijna waant. Net als Truitje denkt daarvan verlost te zijn door haar betrekking bij de familie in Bussum blijkt dat ook heel anders te zijn dan ze zich had kunnen voorstellen.
Heb erg me Truitje meegeleefd, zoals ze denkt toch de liefde te hebben gevonden, die haar vervolgens lijkt te zijn vergeten. Het kindje wat haar wordt afgenomen en dan de latere fase van haar leven waarin ze haar rivale weer treft. Zo grappig als dat af en toe werd beschreven! Ik zag de dames al bij de Bijenkorf staan met hun tasje. De verwikkelingen aan het einde verrasten me volkomen. Een echte aanrader wat mij betreft.