Gevangen in een meeslepend verhaal, met explosief einde!

In dit deel met Eva Romeijn in de hoofdrol, komen vele eerdere elementen samen. Het moederschap, een kinderwens, vriendschap en afscheid nemen. 

Een bijzondere gast

Corine Hartman gebruikt een bijzondere schrijfstijl. Het is fijn te lezen, meeslepend en ook innemend. Met veel gevoel geschreven. Menig schrijver zal dit verhaal als een film aan zich voorbij zien komen. Persoonlijk vond ik dit het beste stuk van de drie. Mogelijk door de terugkomende thema's, maar ook de sterke karakters die hierin verwerkt zijn.  Eva krijgt een bijzondere gast, het is de 17-jarige Amelie. Dit geeft een nieuw draadje, maar ook een echte nieuwe dimensie. Het zal menig Hartman-fan doen denken aan een eerdere karakter: Faye van Laar. 
Amelie is getraumatiseerd door haar jeugd. Tot op heden heeft ze daar nog last van. Ze is op zoek naar warmte en liefde. In Eva ziet ze haar voorbeeld. Eva vindt dit in haar hart wel best. Als een soort van surrogaatmoeder neemt ze Amelie een tijdje in huis. Zelfs Does de hond is direct vertrouwd met de komst van Amelie. Echter, de Hartman-kenners weten al op voorhand, dat de zaken anders zijn als dat ze er uit zien. 

Wat opvalt aan deze serie is het bijzonder sterke proloog. Vervolgens lezen we over Eva en haar leven na het drama uit boek 2. Ze moet verder maar vindt het erg lastig. De komst van Amelie geeft haar weer vrolijkheid. Amelie is eigenlijk op zoek. Ze hoopt iets te vinden. Deze zoektocht houdt de lezer erg in zijn greep. De onderhuidse spanning stijgt trapsgewijs. Na twee derde van het boek komt er een kantelpunt. Ook voor Eva, haar vrienden en zelfs de bijenkas waar ze in beginsel zo trots op is. Met dit verhaal komt haar pijn naar boven en ook haar grote verlangen. Op een manier zijn Eva en Amelie met elkaar verbonden. Dat is erg mooi verwerkt in dit derde deel van de super-sterke-Eva-serie.  

Conclusie 

Corine Hartman heeft zich overtroffen met dit deel drie over hoofdkarakter Eva. Dit nog-niet- laatste deel van deze serie pakt de lezer direct. Als een magneet word je aangetrokken, om te bepalen hoe dit zal gaan aflopen. De mooie kastelen, landgoederen en zeker ook het witte gebouw van Hotel Bakker komt als een film voorbij. Het nodigt uit om hier direct naar toe te reizen. Naast deze beeldende schrijfstijl, wordt de lezer ook getracteerd op een aantal facetten van kunst en schilderijen. Dit alles past bijzonder goed in dit super innemende Eva-verhaal. 

Waardering ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Dit verhaal heeft mij positief verrast. De onderliggende spanning, dat er iets moest gaan gebeuren en/ of iets niet pluis was, hield mij totaal gevangen. De bijenkas was heel spannend en de hond Does een mooie toevoeging. Het einde was explosief!

Groetjes, Annette van Birdy's Boeken