Lezersrecensie
Als het water je aan de lippen staat…
Deze thriller speelt zich af in het noorden van Nederland met de gasontginningen als basis .
Tijdens de gaswinning is er een onbekend virus ontsnapt waartegen geen medicijn bestaat. De mensen die erdoor geïnfecteerd worden gedragen zich als wat men zou omschrijven als zombies of levende doden en hebben maar 1 doel: andere individuen besmetten.
Er zijn drie belangrijke verhaallijnen, telkens rond een bepaald personage.
De eerste is die van Hommes Olivier, een politicus uit de Tweede Kamer die bezig is met zijn weg naar de top. De gaswinning en de moeilijkheden waarmee de plaatselijke bevolking kampt zijn zijn hoofdprioriteit. Nu er een probleem met gigantische proporties is opgedoken wordt hem de schuld in de schoenen geschoven. Dit doet hem een drastische beslissing nemen die zijn toekomst ingrijpend zal veranderen.
De tweede is dat van Karin Werkman, een journaliste bij een onafhankelijke televisiezender. Ze wil het echte verhaal brengen en zich niets laten voorschrijven of opdringen. Maar hoe doe je dit en wat kunnen de gevolgen hiervan zijn voor jezelf, je werkplek en de kijkers/maatschappij?
De derde verhaallijn loopt rond Charlie Houblon, een laborante gespecialiseerd in bacteriologie die werkt in een ziekenhuis in Groningen. Ze gaat verwoed op zoek naar een remedie ten midden van een ziekenhuis vol besmette personen.
Iets voorbij twee derden van het boek verschijnt er heel even een vierde verhaallijn. Hier kijk je mee door de ogen van een geïnfecteerd individu.
Door de setting waarin het zich afspeelt is het een actueel verhaal dat heel realistisch op me overkwam. De levende doden buiten beschouwing gelaten.
In het boek zijn heel wat dialogen binnen de verhaallijn van Hommes Olivier een combinatie van Fries en Nederlands. Dit vond ik een meerwaarde, al was het in het begin zeker wennen en wat ontcijferen. Maar het maakte het voor mij als lezer echter.
De schrijver kon me blijven boeien. Er was een mooie opbouw van spanning. Maar dit is niet het enige wat het boek interessant maakt. Het laat de lezer nadenken over welke beslissingen ‘menswaardig’ zijn. Wat zou je doen in de rol van Hommes Olivier of in die van Karin Werkman? Het is een confrontatie tussen de mens als individu en de mens in een groep, tussen de journalistiek en de politiek, tussen degenen met en die zonder macht.
Ik zou het boek graag 3,5 sterren gegeven hebben indien dit kon.
Tijdens de gaswinning is er een onbekend virus ontsnapt waartegen geen medicijn bestaat. De mensen die erdoor geïnfecteerd worden gedragen zich als wat men zou omschrijven als zombies of levende doden en hebben maar 1 doel: andere individuen besmetten.
Er zijn drie belangrijke verhaallijnen, telkens rond een bepaald personage.
De eerste is die van Hommes Olivier, een politicus uit de Tweede Kamer die bezig is met zijn weg naar de top. De gaswinning en de moeilijkheden waarmee de plaatselijke bevolking kampt zijn zijn hoofdprioriteit. Nu er een probleem met gigantische proporties is opgedoken wordt hem de schuld in de schoenen geschoven. Dit doet hem een drastische beslissing nemen die zijn toekomst ingrijpend zal veranderen.
De tweede is dat van Karin Werkman, een journaliste bij een onafhankelijke televisiezender. Ze wil het echte verhaal brengen en zich niets laten voorschrijven of opdringen. Maar hoe doe je dit en wat kunnen de gevolgen hiervan zijn voor jezelf, je werkplek en de kijkers/maatschappij?
De derde verhaallijn loopt rond Charlie Houblon, een laborante gespecialiseerd in bacteriologie die werkt in een ziekenhuis in Groningen. Ze gaat verwoed op zoek naar een remedie ten midden van een ziekenhuis vol besmette personen.
Iets voorbij twee derden van het boek verschijnt er heel even een vierde verhaallijn. Hier kijk je mee door de ogen van een geïnfecteerd individu.
Door de setting waarin het zich afspeelt is het een actueel verhaal dat heel realistisch op me overkwam. De levende doden buiten beschouwing gelaten.
In het boek zijn heel wat dialogen binnen de verhaallijn van Hommes Olivier een combinatie van Fries en Nederlands. Dit vond ik een meerwaarde, al was het in het begin zeker wennen en wat ontcijferen. Maar het maakte het voor mij als lezer echter.
De schrijver kon me blijven boeien. Er was een mooie opbouw van spanning. Maar dit is niet het enige wat het boek interessant maakt. Het laat de lezer nadenken over welke beslissingen ‘menswaardig’ zijn. Wat zou je doen in de rol van Hommes Olivier of in die van Karin Werkman? Het is een confrontatie tussen de mens als individu en de mens in een groep, tussen de journalistiek en de politiek, tussen degenen met en die zonder macht.
Ik zou het boek graag 3,5 sterren gegeven hebben indien dit kon.
1
Reageer op deze recensie
