De must read van 2015.

Een coming-of-age roman daar zijn vooral die Amerikanen erg goed in, maar na het lezen van dit boek blijken ze dat in Vlaardingen ook te kunnen. Tevens worden de hoge verwachtingen die ik had van deze schrijver ook ingelost, altijd fijn.

In Alleen met de goden volgen we Aaron Bachman die op 11-jarige leeftijd een dode man in de deuropening ziet liggen, die zijn vader blijkbaar net heeft neergeslagen. Vandaar uit volgen wij Aaron naar een onafwendbare gebeurtenis die zijn leven verder vorm zal geven. Een vorm waar hij zelf maar niet voor kan kiezen. Zijn leven leek vast te liggen in knokken, knokken om aandacht van zijn moeder, knokken om gezien te worden op straat, knokken om weg te komen uit zijn oude buurt en een eigen eiland te kopen, knokken om erkend te worden door zijn vader, knokken om vertrouwen van zijn leraren te krijgen.

Aaron lijkt oppervlakkig maar zijn gevoelsleven speelt zich vooral in zijn hoofd af, gelukkig voor de lezer krijg je daar goed zicht op. Zijn opa lijkt voor hem de boei in de familie te zijn waar hij zich aan kan vast houden en hem stimuleert om te lezen, schrijven en te reizen. Zijn ouders zijn vooral teleurgesteld, in elkaar, in het leven, in hem, maar vooral in zichzelf. Zijn moeder is een harde tante, geen liefhebbende moeder met een luisterend oor, toch is de liefde voor haar van Aaron onvermoeibaar. De vrienden van Aaron zijn kleurrijk, van ontluikend socialist tot zwaar verslaafde drugsdealer. Allemaal hebben ze hun eigen monsters om te overwinnen. Sommige crashen en andere vinden hun weg tegen alle verwachtingen in. Aaron wordt verscheurd door twee werelden, het vechten overdag en het schrijven s nachts om zijn demonen te beteugelen. Zijn grote held is dan ook Ernest Hemmingway, de beroemde Amerikaanse schrijver die ook liefhebber was van het boksen. De man die overleven en geestelijke groei wist te combineren in een persoon.

Het boek lijkt door zijn 518 bladzijden een behoorlijke pil maar dat merk je niks van als je eenmaal bent begonnen. Je wordt het leven van Aaron ingetrokken door een concrete en inlevende schrijfstijl en door de ontwikkeling die de hoofdpersoon maakt wil je blijven lezen. Tijdens het lezen weet je dat er iets onvermijdelijks gaat gebeuren, er broeit iets, maar wat en wanneer blijft lang gissen. Het is een zoektocht naar authenticiteit, de behoefte aan diepgang in een familie en omgeving waar men alleen maar aan overleven doet. De jongen die een uitweg weet te vinden door wat hij in zijn milieu leert, vastbijten, knokken, blijven doorgaan met oogkleppen op. Maar zijn passie voor schrijven weet hem langzaam uit dat milieu los te weken. Gesteund door een nozemachtige muziekleraar, die het talent herkent in Aaron en een opa die hem door zijn reizen en brieven het gevoel geeft dat er meer mogelijk is. Het lijkt een onmogelijke spagaat te worden, maar niks is zo onvoorspelbaar als het leven zelf.

Voor mij het beste boek van 2015, tot nu toe, je hoopt altijd op nog meer moois natuurlijk!