Prachtig coming of age boek!

Evie is de hoofdpersoon in dit coming of age boek. Haar ontwikkeling naar de pubertijd is prachtig weergegeven. Je voelt hoe de eenzaamheid en de onzekerheid Evie doen trekken naar personen die interesse in haar lijken te hebben. Evie wil zo graag ergens bij horen dat ze eigenlijk alle alarmbelletjes negeert. Het verhaal springt heen en weer tussen de Evie als puber en de Evie van nu, de volwassene. Met die blik van nu wordt ook het verhaal van toen verteld. Ze geeft er dus ook een eigen interpretatie aan.

Het laat ook zien hoe dun de scheidslijn kan zijn tussen normaal puberaal gedrag en zelfdestructie. Wanneer ga je die grens over? Is het een duidelijk punt waar je op terug kunt kijken, waarvan je kunt zeggen daar ging het fout, of is het meer een afglijdende schaal zonder duidelijk begin. Ook de rol van de vrouw ten opzichte van de man lijkt een thema dat de schrijfster wil aanstippen. Zelfdestructie om maar geaccepteerd te worden. Je ziet het bij de meisjes in de sekte maar ook in het verhaal in het heden waar we Sascha leren kennen. Ze lijken er alles voor over te hebben om maar geaccepteerd te worden, het gevoel willen hebben dat er iemand van ze houdt. No matter what.

Het is duidelijk dat Evie zich afsluit van haar medemens ook op volwassen leeftijd, met het verschil dat zij als puber zichzelf blind vertrouwde en als volwassene niet meer die zekerheid heeft. Daarom voelt het voor haar veiliger om niet te veel interactie met andere te hebben.

Emma hanteert een fijne heldere schrijfstijl. Ze sleept je het karakter in. Ik heb het boek af en toe even weg moeten leggen, zo heftig kwam het binnen. Het verhaal is mooi opgebouwd. Het heen en weer springen in de tijd geeft het verhaal meer dimensie. Sommige overgangen zijn kort en snel waardoor je als lezer wordt gedwongen actief te lezen.

De enige opmerking die ik heb en waarom ik het boek ook eigenlijk 4 ½ ster geef is dat ik graag meer had willen weten over de ontwikkeling van Evie in de tussenliggende periode. Aan het eind wordt dat wel even aangestipt maar dat had van mij uitgebreider gemogen. Het boek had zomaar 100 bladzijden dikker kunnen zijn.

De vraag die een hoofdrol speelde bij de leesclub is of het boek de hype waar maakt of niet. Ik denk dat het vooral afhangt van het verwachtingspatroon dat je hebt bij dit boek. Ik ben zelf dol op Amerikaanse literatuur en dan vooral ook de coming of age verhalen maar die zijn meestal geschreven door mannen en was dus daarom extra benieuwd naar het debuut van deze vrouwelijke auteur. Dat afgezet tegen de jaren 60 waar alles leek te kunnen en het individu dat tot ontplooiing mocht komen. Dat het tot uitwassen als Charlie Manson kon komen is extra een interessant gegeven. Mijn verwachtingen werden waargemaakt ik vind het een prachtig coming of age verhaal dat gesitueerd is in een periode waarin het individualisme een gezicht kreeg. Maar ook een van verwachtingen en dromen die zomaar uit elkaar kunnen spatten door de donkere kant van ons eigen zijn. Een zoektocht van een puber, goed weergegeven, je voelt het en je ziet het. Een debuut dat nieuwsgierig maakt naar de ontwikkeling van deze schrijfster.