Vertragen met Thee

Er zijn van die boeken die niet gelezen, maar beleefd willen worden. De Wijsheid van Thee van Noriko Morishita is er zo één. In een zacht, bijna kabbelend tempo neemt Morishita je mee in haar persoonlijke reis langs de wereld van de Japanse theeceremonie. Geen roman in de klassieke zin, eerder een verstilde, documentaire-achtige beschouwing. Maar juist daarin schuilt de kracht.

Zoals vaker bij Japanse schrijvers voel je een zekere zachtheid, een aandacht voor het detail, voor de stilte tussen de woorden. Morishita is daar geen uitzondering op. Ze vertelt niet belerend, eerder uitnodigend. Haar ervaringen met ‘de Thee’, zoals zij het noemt, ontvouwen zich rustig en natuurlijk. Niet als iets dat je moet begrijpen, maar als iets dat je mag ondergaan.

Tijdens het lezen voelde ik geen haast, geen behoefte om door te bladeren. Integendeel: ik wilde juist blijven hangen in haar beschrijvingen, haar bespiegelingen. Er groeide een verlangen om het zelf te ervaren — een diepe wens om ook een Sensei te vinden, om de stilte van de Thee binnen te stappen. (Ik heb meteen gegoogeld, maar helaas: geen leraar in de buurt.)

Dit boek kalmeert niet alleen, het vertraagt. Niet op een oppervlakkige manier, maar op een niveau dat dieper ligt — zoals ook de Thee dat doet. Je leest het niet één keer, je leest het telkens opnieuw, in kleine slokjes. En misschien is dat wel precies de bedoeling.

Voor wie houdt van verstilde verhalen, van contemplatie en van de schoonheid van eenvoud, is De Wijsheid van Thee een zachte aanraking van binnenuit. Geen boek om snel te lezen, maar om langzaam in op te gaan.