Mooi en aangrijpend

Izabella is geboren in Tjechoslowakije en in 1944 is het gebied waar de boerderij van haar moeder staat, bezet door de nazi’s. Haar vader en broer zijn naar het front getrokken dus de twee vrouwen moeten het alleen zien te redden. Een groep Britse krijsgevangenen wordt tewerkgesteld op de boerderij. Ze kunnen niet anders dan instemmen. Maar na een paar maanden hard werken ontstaat er liefde, Izabella is gevallen voor de Britse krijsgevangene Bill. Onder de ogen van de nazi’s. Ze willen bij elkaar blijven en doen daar dan ook alles voor. Het gaat heel ver… Zo ver dat ze niet weten of ze het beide wel zullen halen.
De verwisseling is echt heel mooi geschreven. De schrijfstijl neemt je zo mee in het verhaal en zorgt ervoor dat je gewoon niet kan stoppen met lezen. Je bent helemaal mee in de wereld van toen, want de emoties zijn ruw, maar ook mooi beschreven.
Eigenlijk is het een zeer beangstigend verhaal omdat je er zo in zit en jezelf begint af te vragen hoe jij in zo’n situatie zou gaan reageren. Izabella is een personage waar je je zo kan in inleven en haar, soms ietwat domme, beslissingen ook wel begrijpt. Bill kon dan iets beter naar voren gebracht worden in het verhaal, maar het is niet storend. Wat zeer mooi is aan dit verhaal is dat het kameraadschap ervoor zorgt dat de angsten die je mee beleeft, voor een stuk wegtrekken en het gewoon soms ontroerend is. Zoals hoe de mannen Izabella in bescherming nemen is zeer mooi en tegelijk ook ontroerend.
Het enige punt van kritiek, is het einde. Die verloopt veel te snel dat je eigenlijk wel wat meer zou willen weten. Het eindigt iets te abrupt waardoor je denkt: “Was dit het dan?” Persoonlijk is het echt geen goed einde en mochten er gerust een aantal extra pagina’s in het boek aanwezig zijn.