Bijzonder non-fictie verhaal.

"Vanaf 1800 was het slaven in South Carolina verboden om te leren lezen en schrijven. Ze mochten ook niet meer bij elkaar komen zonder dat daar een blank persoon bij aanwezig was. Met ingang van 1803 dienden ze zich bovendien te houden aan een avondklok die elke avond met tromgeroffel werd aangekondigd en in 1818, het jaar dat Leon in Charleston arriveerde, werd verordonneerd dat slaven überhaupt alleen nog maar op straat mochten zijn met schriftelijke toestemming van hun eigenaar."

Het eerste deel gaat over Leon Herckenrath en Juliette McCormick (het boekenweekgeschenk van 2020: Leon en Juliette) en bestrijkt de helft van dit boek. Gelukkig had ik dat nog niet gelezen! Het tweede deel gaat over Jacobus de Fremery en Virginie Herckenrath, de dochter van Leon en Juliette. Deel 3 geeft weer hoe het de nazaten is vergaan.

Het verhaal begint in Monster (Zuid-Holland) begin 19e eeuw en eindigt in de jaren ‘30 van de 20e eeuw. Leon vertrekt al op jonge leeftijd naar Charleston in Amerika om daar zijn geluk te beproeven. Het is non-fictie. En dus ontbreken gedachten en gevoelens. Dat maakt het wat feitelijk en afstandelijk. Maar wel een bijzonder verhaal. En wat dit soort boeken zo interessant maakt is dat je en passant veel gebeurtenissen in de geschiedenis meemaakt en hoe deze mensen er mee omgingen: slavernij, burgeroorlog, gold rush, financiële crises, aardappelziekte etc. En ook fijn: plattegronden, foto’s, documenten en een stamboom. 3,5 sterren.

PS De laatste druk van dit boek heeft een omslag met daarop de foto van Virginie. Veel beter dan de gestileerde stockfoto van de eerste drukken.