Lezersrecensie
Neerlands Hoop in Bange Dagen
13 Mijn vader was sinds 1942 beroepsmatig in gedachten verzonken. Die werden slechts in het uiterste geval, meestal vanwege een opvoedkundig dilemma, schoorvoetend onderbroken door zijn vrouw Manny met de woorden: ‘Zeg jij er nou ook eens wat van André!’ Meestal keek André dan licht verschrikt op om vervolgens de kinderen plichtmatig te verstaan te geven te doen ‘wat je moeder zegt!’
Deel 1 en 2 van zijn memoires kan ik eigenlijk iedereen aanraden. Deel 3 is ook weer genieten maar toch iets meer voor fans van Freek de Jonge en Neerlands Hoop in Bange Dagen. Het begint in 1962. Vader de Jonge heeft zijn toga aan de wilgen gehangen en wordt godsdienstleraar op het Christelijk Lyceum in Goes. Freek is 18 en inmiddels al 4 keer blijven zitten op de HBS.
In deel 2 zagen we een eerste herkenning van zijn talent. Het is 1958, Freek is dan nog geen 14. In deel 3 zien we dat het nog zo’n 10 jaar duurt voor hij samen met Bram Vermeulen doorbreekt. Wat zo’n biografie altijd aardig maakt zijn de namen en gebeurtenissen die op de achtergrond een rol spelen. Bijvoorbeeld de moord op Kennedy, Mies Bouwman, Radio Veronica, de maanlanding en Jan Wolkers.
Wat dit deel extra goed maakt is een uitstapje in 1968 naar het heden. Tijdens het schrijven van dit deel krijgen hij en zijn vrouw Hella allebei te maken met serieuze lichamelijk klachten. Heel openhartig en intiem hoe hij daarover schrijft. Applaus!
87 Onze tongen lieten elkaar niet los en we ploften op goed geluk op het eenpersoonsbed. Mijn handen gingen heel voorzichtig op onderzoek uit. Ik vreesde dat als ik in de buurt kwam van te ver gaan ze op zou springen en zonder een woord te zeggen de kamer uit zou lopen. Tegelijkertijd voelde ik ondanks alle wetten en praktische bezwaren haar spanning en genot. Genot, bij dat woord moest ik meteen weer aan Jan Wolkers denken. Dat was niet zo gek. Iedereen sprak over Jan.
152 Ik had hem willen vragen waarom de belangstelling voor God groter is bij verdriet dan bij geluk. En wat dat zegt over religie.
157 Voor mijn vader lag het simpel: wie de leiding had, hoefde niet ook nog eens de baas te spelen.
275 Ik liet Brams brainwash als een zeer noodzakelijk stortbad over mij heen komen. Hij had over alles een mening die ik van harte met hem deelde. Om hem bij te houden moest ik schakelen naar de hoogste versnelling en dan vol gas geven.
Bram Vermeulen speelde overigens hoogste divisie volleybal. Het volgende citaat gaat over het cabaretfestival in Delft: Cameretten. Het is 1968.
426 Voor Bram moest dit routine zijn. Die liep wekelijks van een kleedkamer tussen het publiek door naar de speelvloer van een sportzaal om de tegenstander te verslaan. Hij zag wat ons nu te wachten stond simpelweg als een wedstrijd. Die gewonnen moest worden natuurlijk. Ik was het ermee eens, kon er echter geen praktische consequenties aan verbinden. Mijn positieve ervaring bestond eruit dat het het beste ging als het vanzelf leek te gaan. Onduidelijk bleef wat dat ‘het’ precies was.
Deel 1 en 2 van zijn memoires kan ik eigenlijk iedereen aanraden. Deel 3 is ook weer genieten maar toch iets meer voor fans van Freek de Jonge en Neerlands Hoop in Bange Dagen. Het begint in 1962. Vader de Jonge heeft zijn toga aan de wilgen gehangen en wordt godsdienstleraar op het Christelijk Lyceum in Goes. Freek is 18 en inmiddels al 4 keer blijven zitten op de HBS.
In deel 2 zagen we een eerste herkenning van zijn talent. Het is 1958, Freek is dan nog geen 14. In deel 3 zien we dat het nog zo’n 10 jaar duurt voor hij samen met Bram Vermeulen doorbreekt. Wat zo’n biografie altijd aardig maakt zijn de namen en gebeurtenissen die op de achtergrond een rol spelen. Bijvoorbeeld de moord op Kennedy, Mies Bouwman, Radio Veronica, de maanlanding en Jan Wolkers.
Wat dit deel extra goed maakt is een uitstapje in 1968 naar het heden. Tijdens het schrijven van dit deel krijgen hij en zijn vrouw Hella allebei te maken met serieuze lichamelijk klachten. Heel openhartig en intiem hoe hij daarover schrijft. Applaus!
87 Onze tongen lieten elkaar niet los en we ploften op goed geluk op het eenpersoonsbed. Mijn handen gingen heel voorzichtig op onderzoek uit. Ik vreesde dat als ik in de buurt kwam van te ver gaan ze op zou springen en zonder een woord te zeggen de kamer uit zou lopen. Tegelijkertijd voelde ik ondanks alle wetten en praktische bezwaren haar spanning en genot. Genot, bij dat woord moest ik meteen weer aan Jan Wolkers denken. Dat was niet zo gek. Iedereen sprak over Jan.
152 Ik had hem willen vragen waarom de belangstelling voor God groter is bij verdriet dan bij geluk. En wat dat zegt over religie.
157 Voor mijn vader lag het simpel: wie de leiding had, hoefde niet ook nog eens de baas te spelen.
275 Ik liet Brams brainwash als een zeer noodzakelijk stortbad over mij heen komen. Hij had over alles een mening die ik van harte met hem deelde. Om hem bij te houden moest ik schakelen naar de hoogste versnelling en dan vol gas geven.
Bram Vermeulen speelde overigens hoogste divisie volleybal. Het volgende citaat gaat over het cabaretfestival in Delft: Cameretten. Het is 1968.
426 Voor Bram moest dit routine zijn. Die liep wekelijks van een kleedkamer tussen het publiek door naar de speelvloer van een sportzaal om de tegenstander te verslaan. Hij zag wat ons nu te wachten stond simpelweg als een wedstrijd. Die gewonnen moest worden natuurlijk. Ik was het ermee eens, kon er echter geen praktische consequenties aan verbinden. Mijn positieve ervaring bestond eruit dat het het beste ging als het vanzelf leek te gaan. Onduidelijk bleef wat dat ‘het’ precies was.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Bampie
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
Twee zussen groeien op in de meedogenloos snel veranderende miljoenenstad Singapore met de hoge verwachtingen van hun moeder. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
