Zeemzoete sfeer in het strandcafé

Wat een heerlijk cosy verhaal! Ik kreeg tijdens het lezen Maeve Binchy vibes. En dat kan alleen maar veel goeds betekenen.

Het verhaal gaat over Evie Flynn, die na het overlijden van haar geliefde tante in het bezit komt van diens strandcafé. Onbegrepen door iedereen in haar familie, besluit ze de sprong te wagen en verhuist ze naar de kust om het café nieuw leven in te blazen. Dit lukt haar, weliswaar met vallen en opstaan. Maar het zou haar nooit gelukt zijn zonder haar knappe chef-kok Ed. Ze voelt de aantrekkingskracht tot Ed groeien en als ze dit goed weet in te schatten, lijkt het erop alsof de gevoelens wederzijds zijn. Maar waarom doet Ed zo vreemd en wil hij niet dat er foto's van hem gemaakt worden? Tot overmaat van ramp verdwijnt hij voordat Evie hierachter kan komen maar haar gevoelens kan ze niet langer negeren...

Ik heb erg genoten van dit verhaal, ook al was het zeem- en zeemzoet. De wereld kan soms wel wat zeemzoete verhalen gebruiken. Maar dit zou ik niet meerdere boeken na elkaar volhouden. Dus nu weer terug naar de horror en thrillers. Haha neenee, zo erg was het nu ook weer niet en heus, ik hoef geen passages waarin het hoofdpersonage het kasboek aan het doornemen is voor de fiscus. Maar ALLES, letterlijk ALLES draait op een romantische manier uit op iets positiefs. Achja, gewoon lekker genieten dus en alle narigheid in de wereld voor even vergeten. Want de perfecte wereld bestaat; in het strandcafé van Carrawen Bay.