Lezersrecensie
Vier sterke vrouwen, een magisch noodlot, familiebanden verbonden door de zee.
De cover! Is het geen plaatje? Een zeemeerminnen boek, ik denk dat ik nog nooit een roman heb gelezen over zeemeerminnen dus ik heb er zin in!
In De Sirenen volgen we Lucy terwijl zij wakker wordt met haar handen om de keel van Ben. Vastbesloten om deze dicht te knijpen. Lucy heeft geen idee hoe ze daar komt dus ze vlucht naar haar zus naar New South Wales in de hoop dat zij haar kan helpen. Maar Jess is weg terwijl zij een belangrijke expositie gepland heeft staan. Vastbesloten gaat Lucy op zoek.
Ook volgen we Mary en Eliza in 1800. De twee zussen worden verbannen naar Australië. De lange reis op zee en het vochtige leven op schip zorgt voor een verandering. Een verandering die de blinde Eliza verwelkomt maar Mary tegen vecht.
Eerder heeft Emilia Hart De Weyward vrouwen geschreven en ook De sirenen valt onder magisch realisme.
Emilia Hart heeft een fijne schrijfstijl, ze schrijft beeldend en werkt langzaam toe naar een ontknoping met makkelijk taalgebruik. Hierdoor was het makkelijk inleven in de personages. Zelf het leven op een schip voelde beklemmend en verstikkend aan. Emilia Hart laat het verhaal langzaam ontwikkelen en de spanning wordt moeiteloos opgebouwd tot het plot. Halverwege krijg je een vermoeden hoe het in elkaar zit maar de uiteindelijke ontknoping was net weer iets anders dan gedacht.
De perspectief wisselingen geven het verhaal diepgang. Mooi om te lezen hoe het verging met Mary en Eliza en hoe zij op dat schip terecht komen. En dan het verhaal in het heden met Lucy. Jess is dan, letterlijk, de grote afwezige maar haar leer je weer kennen op een andere manier, een derde verhaallijn zeg maar. Misschien veel verhaallijnen in het boek maar het loopt allemaal op een natuurlijke manier in elkaar over.
Melody, de buurvrouw van Jess, vond ik een mooi personage. Zorgzaam en toch op zichzelf. Mooi dat zij kwam met de suggestie dat de laatste vermiste man, helemaal niet zo aardig was. Waardoor Lucy op het spoor wordt gezet dat er misschien meerdere machtsbeluste mannen waren. Cameron is dan gelijk een verschrikkelijk personage, machtsmisbruik, bah.
Thema’s in het verhaal, sterke vrouwen, familiebanden, seksueel misbruik, machtsmisbruik, geheimen en het verleden wat zich herhaald.
De Sirenen heeft een mooie symboliek door het hele verhaal heen en is goed uitgewerkt met de thema’s die terug komen. Voor mij is het magisch realisme aspect de zeemeerminnen maar ook de dromen over voorouders. Het is mooi toegepast met een zoektocht naar afkomst en de zoektocht naar de herkomst van de dromen om aan
het einde samen te komen.
Vier sterke vrouwen, een magisch noodlot, familiebanden verbonden door de zee.
In De Sirenen volgen we Lucy terwijl zij wakker wordt met haar handen om de keel van Ben. Vastbesloten om deze dicht te knijpen. Lucy heeft geen idee hoe ze daar komt dus ze vlucht naar haar zus naar New South Wales in de hoop dat zij haar kan helpen. Maar Jess is weg terwijl zij een belangrijke expositie gepland heeft staan. Vastbesloten gaat Lucy op zoek.
Ook volgen we Mary en Eliza in 1800. De twee zussen worden verbannen naar Australië. De lange reis op zee en het vochtige leven op schip zorgt voor een verandering. Een verandering die de blinde Eliza verwelkomt maar Mary tegen vecht.
Eerder heeft Emilia Hart De Weyward vrouwen geschreven en ook De sirenen valt onder magisch realisme.
Emilia Hart heeft een fijne schrijfstijl, ze schrijft beeldend en werkt langzaam toe naar een ontknoping met makkelijk taalgebruik. Hierdoor was het makkelijk inleven in de personages. Zelf het leven op een schip voelde beklemmend en verstikkend aan. Emilia Hart laat het verhaal langzaam ontwikkelen en de spanning wordt moeiteloos opgebouwd tot het plot. Halverwege krijg je een vermoeden hoe het in elkaar zit maar de uiteindelijke ontknoping was net weer iets anders dan gedacht.
De perspectief wisselingen geven het verhaal diepgang. Mooi om te lezen hoe het verging met Mary en Eliza en hoe zij op dat schip terecht komen. En dan het verhaal in het heden met Lucy. Jess is dan, letterlijk, de grote afwezige maar haar leer je weer kennen op een andere manier, een derde verhaallijn zeg maar. Misschien veel verhaallijnen in het boek maar het loopt allemaal op een natuurlijke manier in elkaar over.
Melody, de buurvrouw van Jess, vond ik een mooi personage. Zorgzaam en toch op zichzelf. Mooi dat zij kwam met de suggestie dat de laatste vermiste man, helemaal niet zo aardig was. Waardoor Lucy op het spoor wordt gezet dat er misschien meerdere machtsbeluste mannen waren. Cameron is dan gelijk een verschrikkelijk personage, machtsmisbruik, bah.
Thema’s in het verhaal, sterke vrouwen, familiebanden, seksueel misbruik, machtsmisbruik, geheimen en het verleden wat zich herhaald.
De Sirenen heeft een mooie symboliek door het hele verhaal heen en is goed uitgewerkt met de thema’s die terug komen. Voor mij is het magisch realisme aspect de zeemeerminnen maar ook de dromen over voorouders. Het is mooi toegepast met een zoektocht naar afkomst en de zoektocht naar de herkomst van de dromen om aan
het einde samen te komen.
Vier sterke vrouwen, een magisch noodlot, familiebanden verbonden door de zee.
1
Reageer op deze recensie
