Wisselende gevoelens tijdens het lezen

Hanna Ahlander vlucht voor de gebeurtenissen in haar leven en neemt intrek in het vakantiehuis(je) van haar zus in Are. Wanneer het dorp geschokt wordt door een vermissing wat uitloopt op een moord, kan Hanna het niet met rust laten. Ze biedt haar hulp aan en lokale rechercheur Daniel Lindskog is daar maar al te blij mee. Samen gaan ze aan de slag om de moord op te lossen en de ouders rust te gunnen.

Het verhaal, geschreven door Viveca Sten, start rustig. We komen erachter dat Hanna niet op het beste moment in haar leven zit. We zien haar vertrekken naar het dorpje Are wanneer alles in haar leven in de soep lijkt te lopen. De intro in het daadwerkelijke verhaal en onderzoek neemt echt wel even de tijd. Dit mag ook wel want het is een dik boek natuurlijk, echter vind ik het als lezer langdradig en soms onnodig gedetailleerd. Direct vanaf het begin merk je direct als lezer dat we verschillende verhaallijnen te zien krijgen. Dit maakt het in het begin redelijk ingewikkeld om in te komen. Je hebt namelijk veel verhaallijnen die allemaal geïntroduceerd worden en die je allemaal als lezer moet onthouden.

Doordat Viveca gedetailleerd schrijft, verloopt het verhaal traag. Er wordt heel veel informatie over verschillende personages en hun leven gedeeld, wat voor een duidelijk beeld zorgt, maar er ook voor zorgt dat het verhaal halverwege nog zo weinig thriller actie heeft gehad dat ik het eigenlijk weg zou leggen. De sterke hoofdlijn van het verhaal rondom Hanna is wat mij als lezer intrigeert, en daar wil ik eigenlijk nog meer van weten. Richting het einde van het verhaal, wanneer er door de spanning wat meer vaart in komt, begin je je als lezer ook wel wat meer zorgen te maken om Hanna. Daar voel je als lezer echt de verbinding met het hoofdpersonage.

Pas na de helft van het boek begint het verhaal een beetje op gang te komen. Echter is het onderzoek naar de moord vooral opgebouwd uit losse flodders. Hier en daar komt er ineens een verdachte op die ze gaan onderzoeken. Om die reden komt de ontknoping voor mij een beetje uit de lucht vallen. De ontknoping van het, op het einde toch nog spannende verhaal, wordt beschreven op de laatste 40 bladzijden van het boek. Als stand-alone boek vond ik het daarom niet erg goed. Het is echter onderdeel van een serie en daar zie je vaker dat de eerste boeken echt bedoeld zijn om de verhaallijnen te introduceren. Als de spanning die Vevica op het einde wist op te bouwen, doorgetrokken wordt naar het volgende boek, zou dat echt wel een spannend verhaal kunnen worden.

Omdat ik wisselende gevoelens had tijdens het lezen van het verhaal geef ik het drie uit vijf sterren. Hopelijk is het volgende boek in de serie wat spannender!