Lezersrecensie
Zowat alle gruwel komt aan bod
Diney Costeloe, kreeg de smaak voor boeken en schrijven met de paplepel toegediend. Haar vader was een Londense uitgever. Ze gaf eerst les voor ze zich focuste op het schrijven. Met ‘De verloren kinderen’ brak ze internationaal door. Ook enkele andere boeken verschenen in het Nederlands: Een nieuw leven, Het meisje zonder naam, Twee moedige vrouwen, de verloren vader. Familie op de vlucht.
‘De verloren Kinderen,’ is een ontroerend, aangrijpend, dramatisch verhaal.
De vader van Rosie en Rita laat tijdens de oorlog het leven. Hun moeder Mavis heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en de kinderen leiden een eerder armoedig leven. Al haar hoop richt ze op haar nieuwe relatie met Jimmy. Als ze zwanger raakt belooft Jimmy met haar te trouwen, op voorwaarde dat ze de meisjes het huis uit stuurt. Hun grootmoeder Lily neemt de zorg over, maar als zij door een ongeluk in het ziekenhuis belandt neemt hun moeder de meisjes terug in huis. Dat is tegen de zin van de gewelddadige Jimmy, die Mavis dwingt om een document te ondertekenen, waarmee ze in haar onwetendheid afstand doet van haar kinderen. Zij komen onder voogdij van een weeshuis, die hen isoleert van hun familie. Het leven wordt voor de kinderen een hel.
Heel wat verwikkelingen volgen in sneltreintempo op.
De taal is heel toegankelijk. Costeloe zet de personages in wisselend perspectief neer. Het maakt het verhaal interessant omdat je de ervaringen van de personages afwisselend mee beleeft. Spijtig blijft de auteur niet spelen met dit bijzonder perspectief. Stilaan focust ze zich langer op één personage waardoor de andere wat in de schaduw blijven en sommige verhaallijnen niet helemaal uitgewerkt lijken, waardoor je de grote betrokkenheid in het begin van het boek gaandeweg méér en méér verliest. Sommige gebeurtenissen worden net iets te kort aangeraakt waardoor ze aan geloofwaardigheid verliezen.
Je leest het verhaal met een zeker afgrijzen omdat zowat alle gruwel aan bod komt. Toch houdt het boek je vast en zorgt Costeloe voor ontroering.
‘De verloren Kinderen,’ is een ontroerend, aangrijpend, dramatisch verhaal.
De vader van Rosie en Rita laat tijdens de oorlog het leven. Hun moeder Mavis heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en de kinderen leiden een eerder armoedig leven. Al haar hoop richt ze op haar nieuwe relatie met Jimmy. Als ze zwanger raakt belooft Jimmy met haar te trouwen, op voorwaarde dat ze de meisjes het huis uit stuurt. Hun grootmoeder Lily neemt de zorg over, maar als zij door een ongeluk in het ziekenhuis belandt neemt hun moeder de meisjes terug in huis. Dat is tegen de zin van de gewelddadige Jimmy, die Mavis dwingt om een document te ondertekenen, waarmee ze in haar onwetendheid afstand doet van haar kinderen. Zij komen onder voogdij van een weeshuis, die hen isoleert van hun familie. Het leven wordt voor de kinderen een hel.
Heel wat verwikkelingen volgen in sneltreintempo op.
De taal is heel toegankelijk. Costeloe zet de personages in wisselend perspectief neer. Het maakt het verhaal interessant omdat je de ervaringen van de personages afwisselend mee beleeft. Spijtig blijft de auteur niet spelen met dit bijzonder perspectief. Stilaan focust ze zich langer op één personage waardoor de andere wat in de schaduw blijven en sommige verhaallijnen niet helemaal uitgewerkt lijken, waardoor je de grote betrokkenheid in het begin van het boek gaandeweg méér en méér verliest. Sommige gebeurtenissen worden net iets te kort aangeraakt waardoor ze aan geloofwaardigheid verliezen.
Je leest het verhaal met een zeker afgrijzen omdat zowat alle gruwel aan bod komt. Toch houdt het boek je vast en zorgt Costeloe voor ontroering.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Bielieke
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
