Als iets te mooi is om waar te zijn, dan is het ook te mooi om waar te zijn

Eindspel was voor mij het tweede verhaal van Jené Mollenhorst. Eerder las ik al Gerechtigheid, een boek dat mij minder wist te overtuigen. Toch gun ik iedere auteur een tweede kans, en de omschrijving van dit verhaal maakte me nieuwsgierig. Gelukkig maar, want het is mooi om te zien hoe Mollenhorst zich in positieve zin heeft ontwikkeld.

Het verhaal draait om Iris. Haar relatie met Bart is na twee jaar voorbij en ze zoekt dringend een nieuwe woning. Op haar werk in een revalidatiecentrum verzorgt ze mevrouw Dubois, die haar heup heeft gebroken. Wanneer de kleindochter, Charlotte, voor enkele maanden naar Frankrijk vertrekt, biedt ze Iris aan om tijdelijk in haar huis te wonen en een oogje in het zeil te houden. Zowel op haar huis als op haar oma die hier niet ver vandaan woont. Voor Iris lijkt dit dé perfecte oplossing. Maar is het wel zo ideaal als het lijkt?

Wat volgt is een web van intriges, geheimen en bedrog. De spanning is niet overweldigend, maar sijpelt gestaag door de bladzijden heen. Er hangt een voortdurende sfeer van mysterie die je nieuwsgierig maakt naar de ontknoping. Uiteindelijk blijkt in ieder geval dat niets is wat het lijkt en dat als iets te mooi is om waar te zijn het ook te mooi is om waar te zijn.

“Een subtiel spel van spanning en bedrog dat je tot de laatste pagina in zijn greep houdt.”