Het verleden laat zich niet vergeten...

Na eerder twee thrillers van Angelique Haak te hebben gelezen, had ik de smaak goed te pakken en besloot ik ook haar laatste thriller in mijn bezit te lezen: Nooit Meer Alleen.

Het verhaal speelt zich af in twee tijdlijnen: 1994/1995 en 2019. De korte, overzichtelijke hoofdstukken wisselen tussen heden en verleden, waardoor je een duidelijk en compleet beeld van het verhaal krijgt.

In 1995 begint het verhaal vanuit het oogpunt van iemand die net wakker wil worden na een worsteling, en probeert op te staan. Ze hoort iets vanuit de hoek van de kamer en ziet daar iemand, poedelnaakt en onder het bloed. Daarmee wordt meteen de toon gezet: je wilt direct weten wat er is gebeurd en waarom.

In 2019 leest Emma het overlijdensbericht van een vroegere schoolvriendin, Sara. Ze gaat op onderzoek uit en stuit daarbij op geheimen uit het verleden, dingen waar zij en haar vrienden ooit hadden besloten nooit meer over te praten. Het lijkt erop dat die oude geheimen opnieuw problemen veroorzaken, en het verleden begint het heden in te halen.

Hoewel het verhaal in het begin niet direct spannend is, blijf je geboeid door de kleine stukjes informatie die Haak druppelt. Naarmate het verhaal vordert, nemen de gebeurtenissen in het heden toe en groeit de spanning. Het is vaak goed te raden wat er in het verleden is gebeurd, maar de vraag blijft: waar leidt dit toe in de toekomst?

Het thema ‘pesten’ komt op een sterke manier naar voren. Haak beschrijft het zo realistisch dat je je gemakkelijk kunt voorstellen hoe dit in het echte leven zou kunnen gebeuren.

Nooit Meer Alleen heeft misschien niet de razendsnelle spanning die ik van eerdere boeken van Haak gewend ben, maar het is zeker de moeite waard. Een meeslepend verhaal over geheimen, keuzes uit het verleden en de gevolgen daarvan in het heden.

“Een verhaal dat langzaam opbouwt, vol geheimen uit het verleden en de echo’s daarvan in het heden.”