Heerlijk

Hoewel Genoeg gezegd het tweede deel is van de Sacramento serie is het goed afzonderlijk te lezen. Er zijn veel verwijzingen naar op de vlucht maar je kan als lezer zeer goed volgen en het verhaal een opnieuw samenstellen. Mercy wil rechtzetten wat er verkeerd is gegaan en dat heeft voor haar prioriteit. Maar door de media aandacht die het gevolg was van haar ontsnapping moet ze haar prioriteiten bijstellen. Gideon en zij hebben hun jeugd doorgebracht in een sekte. Door de hulp van hun moeder zijn ze kunnen ontsnappen. Het probleem is dat Ephraim haar gezicht in de media heeft gezien en ontdekt heeft dat ze niet dood is zoals zovele jaren geleden aan hem voorgespiegeld. Hij wil zijn "vrouw" terug om te bewijzen dat er gelogen wordt en hij zijn machtspositie kan versterken. Hier heeft hij alles voor over en hij is niet uit overtuiging bij de sekte terecht gekomen...

Rose weet weer vanaf pagina 1 de spanning op te bouwen. De angst en de horror die Mercy heeft meegemaakt in haar jonge leven komt weer helemaal boven. Je voelt met Mercy mee. Je staat eerst mee in haar angst om dan samen met haar te ontdekken dat ze niet meer het jong meisje was van weleer en ze in haar kracht kan gaan staan. Deze opbouw en ontwikkeling van haar zelfvertrouwen geeft je hoop voor alle kinderen die hetzelfde hebben ondergaan dan zij.

Veren POV lopen door elkaar zoals we van Rose gewoon zijn. Je moet zeker je hoofd erbij houden maar je krijgt als lezer zo wel een mooie helicopterview. Zowel van de " goede" als van de "slechte" zijde.

Rose zou Rose niet zijn als er ook niet een liefdeslijn in het verhaal verweven zit. Een ontspringen van moeizaam opbouwen van vertrouwen en langzaam ontwikkelen van meer dan enkel vriendschap. Het is een ontspannende afwisseling tegenover de denderende trein waarin de spanning zich weer voorbeweegt.

Met genoeg gezegd ga je van dalen naar hoogtes, afschuw naar liefde maar ondanks alles wil je absoluut doorlezen! Opnieuw een thriller die leest als een trein.