Alles wat je maar wenst

De proloog gaf me een wazig gevoel, een gevoel dat je niet kan plaatsen om daarna lange tijd stil te staan bij het heden van Simon. Een zeer uitgebreide duik in het leven dat voor Simon realiteit is met zijn zieke broertje. Paul weet mooi te beschrijven welke tegenstrijdige emoties dit kan oproepen. Het steeds een stuk van je leven moeten afgeven voor de levenskwaliteit van iemand anders, in dit geval Noah. Het wazige gevoel van de proloog keert bij de stukjes over zijn dromen nog geregeld terug maar het wordt daarna steeds duidelijker. Fantasie vermengt zich met de realiteit waarin Simon leeft. Simons dromen worden enger wanneer de ziekte van Noah toeneemt. Is er een connectie tussen deze beide? Kan Simon dit op tijd ontdekken en hier iets aan doen? Hoe kan hij alle emoties die erbij komen kijken zelf verwerken?

Het heldhaftige van Simon krijgt tijdens het lezen telkens meer vorm. Hoeveel wil je opofferen voor je familie? Steeds meer vragen waar eigenlijk een jongen van Simon zijn leeftijd zich geen zorgen om zou moeten maken.

Alles wat je maar wenst zou een heel mooie insteek kunnen zijn om het thema ziekte van een familielid bespreekbaar te maken. Dit zou bv kunnen wanneer je er in je gezin mee geconfronteerd wordt of in een groeps/klasgesprek. Een boek dat dan ook zeker in een klasbibliotheek zijn plaats zou kunnen hebben.

Zoals altijd is de schrijfstijl van Paul aangepast op te leeftijd waarvoor ze schrijft. Ze kan zich goed inleven in de leeftijdsfase van Simon en de lezer. Hiernaast wordt het verhaal omgeven door verschillende illustraties die het verhaal nog meer leven in blazen.
Alles wat je maar wenst kaart een heel moeilijk thema aan, een boek dat de gespreksopener kan zijn indien nodig of heerlijk als ontspanning te lezen.