Het laatste deel van een unieke young adult trilogie

Als doden slapen is het derde en tevens laatste deel in de dodenreeks van Mel Hartman. Deze reeks heb ik geluisterd en is verteld door Relinde de Graaff. Haar prettige stem paste goed en droeg bij aan een prettige ervaring.

De dodenreeks leert ons over de droomwereld Terr en de wezens die daar leven. Een deel van hen woont op aarde, zo ook April. Als er gevaar dreigt voor Terr gaat zij met haar vrienden op pad om dit op te lossen. In ‘Als doden slapen’ is ze nog niet bijgekomen van haar laatste avontuur of ze wordt alweer ingeschakeld om te helpen. Vanaf een hoge positie, dus het is vast belangrijk. Naast trotseren van gevaar in haar avonturen komt April steeds meer in de knoop met zichzelf en haar geliefden.

De dodenreeks trilogie zijn echte young adults. Ze lezen (of luisteren) gemakkelijk weg, zijn altijd begrijpelijk en gaan duidelijk in op de karakters hun gevoelens, opmerkingen en gesprekken. De hoofdstukken zijn kort en hebben vaak cliffhangers. Zo blijf je gemakkelijk door lezen. Aan het begin van de hoofdstukken zijn stukjes uit ‘reisgids voor de droomwereld’. Deze vond ik interessant en passend, maar remden mij af en toe wel af in het verder lezen. Soms voelde details voor mij wat overduidelijk, maar dat past wel goed bij dit genre. Ik vind het mooi dat er belangrijke thema’s aan bod komen waaronder lgbtq+, depressie en meer.

Terr en de wezens die we leren kennen zijn allemaal uniek en eigenzinnig. Er zit een heerlijke fantasie in deze wereld. De schrijfstijl van Mel is beeldend, persoonlijk en vol humor. De boeken passen mooi naast elkaar en omslagen zijn in dezelfde stijl, al heeft dit deel een veel opvallender omslag door de kleur. Het einde is wellicht wat pijnlijk, maar vind ik toch wel echt passend. Toch heeft Mel een alternatief einde geschreven, om de schok wat te verzachten. Hierna dus geen gekke vergelijkingen van April, te netjes aangesproken worden door Tom, of bijzondere acties van Mayo meer.