Een waardige opvolger van Fourth Wing

Ik moet toegeven dat ik dit boek langer heb laten liggen dan gepland. Ik vond Fourth Wing geweldig en was bang dat het vervolg niet zou kunnen tippen aan het eerste boek, en de bubbel zou knappen.

Uiteindelijk toch het boek open geslagen en het was ongelooflijk hoe snel ik terug in de wereld van Violet, Xaden, Tairn en Sgaeyl werd gezogen.
Het boek gaat gelijk verder waar FW ophield, wat een groot pluspunt is zodat de cliffhanger van FW eigenlijk quasi meteen wordt opgeklaard. Er is geen tijd om langzaamaan in het verhaal te zinken, het tempo ligt hoog en je wordt ongenadig meegesleurd.

Dit is een spoilervrije review dus ik kan niet zoveel zeggen over de plot zonder dingen prijs te geven helaas, maar ik kan wel zeggen hoe vertrouwd alles voelde. Yarros heeft de gave om dezelfde gevoelens op te roepen die ik had toen ik FW las afgelopen juni, en dat is in mijn ogen al een hele prestatie. Ik verslond de ene pagina na de andere, en kon niet wachten tot het volgende leesmoment. Dit verhaal zit net als FW bomvol actie, verraad, intrigues en politiek gezwans, met ruimte voor found family en romance.
Tairn is nog steeds zijn heerlijke sarcastische droge zelf. Ook de WTF-momenten die je doorheen FW had, komen in Iron Flame veelvuldig voor.

En toch had ik af en toe het gevoel dat sommige hoofdstukken overbodig waren. Alsof ze geschreven waren om te zorgen dat het toch zeker een stevig dik boek werd. Vooral naar het einde toe begon ik te skippen en net dan was het cruciaal dat ik alles las. Ook dit boek eindigt met een cliffhanger van jewelste - slim, mevrouw Yarros! - zodat de hele wereld weer zal zitten smachten naar boek 3.

4 sterren - sommige hoofdstukken slepen zich voort, maar als je daar overheen kunt kijken, is Iron Flame zeker en vast een waardige opvolger van Fourth Wing.