Lezersrecensie
Prachtig beschreven
Tiger is 16 en woont al haar hele leven samen met haar moeder June. Over haar vader weet ze niets, haar moeder weigert over hem te praten en noemt hem steevast de man die niet genoemd mag worden. June is erg beschermend en legt Tiger veel regels op, wat regelmatig tot spanningen leidt.
Na een ruzie met haar moeder is Tiger samen met Kai, met wie ze net voorzichtig iets opbouwt wanneer alles abrupt verandert. Kai krijgt een telefoontje met het verpletterende nieuws dat haar moeder is overleden aan een hersenbloeding. Het komt totaal onverwacht en Tiger heeft geen kans gehad om afscheid te nemen. Hoewel haar vriendin Cake en haar ouders haar proberen op te vangen, voelt Tiger zich leeg en afgesloten van alles. Voor haar gevoel bestaat ze ineens uit twee versies: het meisje van voor en het meisje van na dat ene moment.
Omdat ze minderjarig is en geen familie lijkt te hebben wordt ze via de crisispleegzorg opgevangen. Ze weet dat ze, tot haar achttiende afhankelijk zal zijn van waar ze terechtkomt. Net wanneer alles uitzichtloos lijkt, hoort ze dat er toch nog familie blijkt te bestaan. Dat nieuws geeft haar een sprankje hoop. Maar de vraag blijft waar ze zal belanden en of ze ooit zal leren leven met het verlies van haar moeder.
Wow wat is dit weer een indrukwekkend boek. Het boek bestaat grotendeels uit rouw en over leren verder te gaan, over je weg te vinden in het donker. Het verhaal is intens en raakt door de rauwe manier waarop rouw en verlies worden beschreven, de emoties van Tiger gaan je door merg en been. De tweedeling van het meisje van voor en het meisje van na is sterk opgezet en laat goed zien wat een plotseling verlies met iemand kan doen.
De thematiek rondom pleegzorg wordt zorgvuldig en duidelijk beschreven, ik vind het heel heftig om te lezen wat voor gezinnen er bestaan. Vooral het eerste gezin waar ze één dag moest verblijven is me erg bijgebleven. Het boek laat zien hoe je kan verdwalen na een groot verlies maar ook hoe kleine sprankjes hoop toch betekenis krijgen. Dit is mijn eerste boek van deze auteur maar zeker niet de laatste, haar manier van schrijven bevalt me goed en raakt je diep in je hart.
Na een ruzie met haar moeder is Tiger samen met Kai, met wie ze net voorzichtig iets opbouwt wanneer alles abrupt verandert. Kai krijgt een telefoontje met het verpletterende nieuws dat haar moeder is overleden aan een hersenbloeding. Het komt totaal onverwacht en Tiger heeft geen kans gehad om afscheid te nemen. Hoewel haar vriendin Cake en haar ouders haar proberen op te vangen, voelt Tiger zich leeg en afgesloten van alles. Voor haar gevoel bestaat ze ineens uit twee versies: het meisje van voor en het meisje van na dat ene moment.
Omdat ze minderjarig is en geen familie lijkt te hebben wordt ze via de crisispleegzorg opgevangen. Ze weet dat ze, tot haar achttiende afhankelijk zal zijn van waar ze terechtkomt. Net wanneer alles uitzichtloos lijkt, hoort ze dat er toch nog familie blijkt te bestaan. Dat nieuws geeft haar een sprankje hoop. Maar de vraag blijft waar ze zal belanden en of ze ooit zal leren leven met het verlies van haar moeder.
Wow wat is dit weer een indrukwekkend boek. Het boek bestaat grotendeels uit rouw en over leren verder te gaan, over je weg te vinden in het donker. Het verhaal is intens en raakt door de rauwe manier waarop rouw en verlies worden beschreven, de emoties van Tiger gaan je door merg en been. De tweedeling van het meisje van voor en het meisje van na is sterk opgezet en laat goed zien wat een plotseling verlies met iemand kan doen.
De thematiek rondom pleegzorg wordt zorgvuldig en duidelijk beschreven, ik vind het heel heftig om te lezen wat voor gezinnen er bestaan. Vooral het eerste gezin waar ze één dag moest verblijven is me erg bijgebleven. Het boek laat zien hoe je kan verdwalen na een groot verlies maar ook hoe kleine sprankjes hoop toch betekenis krijgen. Dit is mijn eerste boek van deze auteur maar zeker niet de laatste, haar manier van schrijven bevalt me goed en raakt je diep in je hart.
1
Reageer op deze recensie
