Haar laatste belofte

Church Road is een rustige en vredige buitenwijk. Gelukkige kinderen spelen, samen met ouders, in het park en buren maken een praatje met elkaar. Maar waar is Billie? Billie ligt dood achter de voordeur van huisnummer acht.

Shaun is de ex van Billie. Toen Billie zwanger was is hij met de noorderzon vertrokken. Tot hij voor haar deur staat en er alles voor over heeft om zijn zoontje terug te krijgen.

Serena, Billies zus, heeft, toen ze erachter kwam dat haar vriend veel met Billie bezig was, het contact verbroken. Ze heeft gezworen ooit wraak te nemen.

Billies beste vriendin is Nadia. Ze kennen alle geheimen van elkaar en ze zouden nooit iets doorvertellen. Tot dat ze ruzie krijgen...

Als Gina en haar team op deze zaak worden gezet worden komen ze er al snel achter dat er maar een ding is waar de buurt het over had. Wie zijn die gasten die Billie 's nachts stiekem ontvangt? En wat gebeurde er achter die gesloten voordeur? Heeft de moordenaar van Billie iets ontdekt? Maar wat dat is blijft lange tijd onduidelijk, tot de beerput echt open gaat.

Ik heb alle delen die, reeds in Nederlandse vertaling, verschenen zijn, rondom Gina Harte en haar team, gelezen. Stuk voor stuk zijn het thrillers waar ik van hou. Daardoor was ik ook zo benieuwd naar dit twaalfde deel. Ik kon dan ook niet wachten tot ik kon beginnen in deze gloednieuwe thriller.

Het verhaal begint met een sterke proloog, die zich afspeelt tijdens een kinderfeestje. De onschuldigheid die kinderen altijd hebben aan de ene kant en je voelt een bepaalde spanning. Dit is uiteraard een mooie combinatie. Ik sla snel de bladzijde om en begin aan het eerste hoofdstuk.

Kovach heeft met 'Haar laatste belofte' weer een spannende thriller neergezet. Wat mij wel opviel is dat er, op de een of andere manier, niet de spanning aanwezig was die ik gewend ben van deze auteur.

Het fijne aan een serie is dat je elke keer weer iets meer komt te weten over de vaste personages. Zo hint Kovach in dit deel ook vaker terug naar de dood van haar ex-man. Dat is toch telkens zo'n oh ja- momentje en dit zorgt er dan ook voor dat je een band krijgt met de personages. En na 12 delen kan ik zeggen dat ik Gina Harte echt in mijn hart heb gesloten.

Wat ik wel jammer vind is dat er toch een aantal fouten in staan. Bijvoorbeeld het woordje 'af' waar 'of' moet staan. Als dit een keertje is stoor ik mij hier niet aan. Echter als ik het twee keer op een pagina ga lezen, gaan mijn wenkbrauwen fronsen. Dit is niet de auteur aan te rekenen, maar de redacteur. Maar hoe dan ook, het is jammer! Neemt niet weg dat het weer een erge goed thriller is. Laat, eind augustus, het dertiende deel maar komen. Ik ben er klaar voor.

Dit recensie-exemplaar ontvingen wij van Boekerij. Dit beïnvloedt onze mening niet.