Snelle thriller over voelbare buitensluiting en onmacht, afgesloten met een mooi plot! #Aanrader!

Expeditie Robinson 2022: Marion Pauw lag, om welke reden ook, niet goed in de groep. Je zag de struggle, al haar moeite was vergeefs, ze werd unaniem uit de groep gestemd; vreselijk om te zien. Maar er kwam een leuke twist: Marion stak figuurlijk een dikke vinger op door een flinke ‘hap’ uit de voedsel voorraad te nemen! Revenge! En dit vroeg om een verhaal…

Lili wordt gevraagd om twee maanden op El Refugio te passen, dit hotel wordt in de wintermaanden altijd gesloten voor gasten omdat van en naar het hotel reizen dan ondoenlijk is door de hoeveelheid sneeuw die doorgaans valt. Ze mag in het hotel verblijven met haar vijf huisgenoten, er wordt gezorgd dat er voldoende te eten en te drinken is, als tegenprestage moeten ze de boel een beetje ‘bij houden’ en zorgen dat verwarming en waterleidingen niet bevriezen.


Op het laatste moment vraagt één van de huisgenoten of er nog iemand mee mag; Monica, die problemen heeft met haar ex en momenteel nergens anders terecht kan.

Lili staat niet te trappelen, maar aangezien de rest geen probleem ziet, wil ze geen spelbreker zijn.

Monica blijkt al snel een heel ander type te zijn dan de rest van de groep en de groepsdynamiek verandert rap. Lili worstelt met haar gevoelens ten aanzien van de groep en haar eigen rol hierin. De sfeer wordt steeds grimmiger en langzaamaan voelt ze dat ze alle grip kwijt is geraakt. Ze staat alleen, buitengesloten door haar eigen vriendengroep. Terwijl Monica met open armen is ontvangen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Lili. Het zijn snelle en korte hoofdstukken afwisselend in het Toen en Nu. Marion weet haarfijn het gevoel van een ‘buitengeslotene’ weer te geven. De onmacht die je dan moet voelen en het weinige wat je daar aan kan doen. Hoe groepsdruk, bijna ongemerkt, langzaam kan worden opgevoerd totdat er iemand volledig buitengesloten is.

Verder zijn de personages goed uitgewerkt en hebben ze een eigen karakter gekregen, iets wat de leesbaarheid altijd ten goede komt.

Dat wat Lili in het verleden heeft meegemaakt heeft in de tegenwoordige tijd nog steeds invloed. Zo erg dat ze haar leven zo anoniem mogelijk leeft. Totdat er iets gebeurt dat zorgt dat ze de confrontatie aangaat met haar verleden.

Wat een heerlijk boek om te lezen! Marion heeft de sfeer heel goed over kunnen brengen! Knap hoe ze het leven van Lili in het heden zo gestalte heeft gegeven dat het zinvol voor het verhaal en fijn om te lezen was! Ik moest hard lachen om de wraakactie van Lili, die toch onmiskenbaar vergelijkbaar was met wat er gebeurde in Expeditie Robinson. Heerlijk als je de pen ter hand kan nemen en de wraak nog eens dunnetjes over kan doen! Maar ik voelde ook boosheid borrelen, boosheid tegen het kuddegedrag! Ik moest denken aan mijn vroege tienerjaren toen mijn vriendinnetje en ik een meisje uit zo’n situatie trokken en hoe toen bleek dat je (soms?) relatief eenvoudig die groepsdruk teniet kan doen, als er maar mensen (kinderen) zijn die dit willen zien en hierop willen acteren.

Tijgerlelie is een genot om te lezen! #Aanrader!