Een boek om heerlijk in weg te dromen

Emiko Jean kwam met Tokio voor altijd met een moderne variant op de boeken en films van The Princess Diaries. Dromen in Tokio, vertaald door Hanneke van Soest, is hier het vervolg op. Weet dit boek weer net zo te charmeren als het eerste deel?

In Tokio voor altijd komt de Japans-Amerikaanse Izumi erachter dat haar vader een Japanse prins is. In het vervolg, Dromen in Tokio, is Izumi inmiddels redelijk gesetteld in haar nieuwe leven als prinses. Haar ouders zijn weer helemaal verliefd op elkaar en willen gaan trouwen. Maar dit lijkt op wat verzet te stuiten in het hof. Onder andere doordat Izumi zich niet altijd aan alle regels van het hof heeft gehouden.

Hierop doet Izumi zo goed mogelijk haar best om volgens alle koninklijke regels te leven. Maar uiteraard loopt dit plan niet voorspoedig en komen er allerlei hordes op haar pad. Zo zijn haar vervelende nichtjes nog steeds heel erg vervelend en maakt ze op officiële evenementen nog steeds te veel fouten, waardoor de media niet altijd positief over haar schrijven.

Dromen in Tokio is geen diepgaand boek, maar het is wel een heel lief verhaal waarin vriendschap, familie en liefde centraal staan. Izumi ontdekt steeds meer wie ze is nu ze ineens een prinses blijkt te zijn. Het nieuwe personage Eriku is hierin een leuke toevoeging aan het verhaal. Net als Izumi heeft hij te maken met de hoge verwachtingen die anderen van hem hebben. Terwijl hij liever een 'gewoon' leven zou willen leiden. Izumi en Eriku helpen elkaar vervolgens om hun doelen te bereiken.

Dromen in Tokio haalt de rooskleurigheid van een prinsessendroom wat onderuit, maar houdt de romantiek eromheen toch ook weer in stand met de mooie jurken, de lakeien en chique uitstapjes. Het verhaal is een vermakelijke mix van humor, drama en liefde. Hierdoor is het het perfecte boek om in weg te kruipen en je eigen leven even te vergeten.

Richting het einde zwakt het verhaal helaas wat af. Izumi moet een keuze maken, maar er gaan maanden voorbij waarin het lijkt alsof ze er niet eens aan denkt. De lezer krijgt ook weinig mee van haar overpeinzingen totdat ze haar keuze bekendmaakt. Hierdoor komt deze beslissing natuurlijk als verrassing, wat een reden is om snel door te willen lezen naar de ontknoping toe. Maar tegelijkertijd voelen al die bladzijdes waarin ze niet ingaat op haar keuze als overbodig.

Het laatste deel van het boek had dus iets sterker gekund. Maar doordat je als lezer al helemaal bent meegesleept in de perikelen van Izumi blijft het een heerlijk wegleesboek waarin je kunt verdwijnen en je even een prinses kunt wanen. Tot je de laatste bladzijde omslaat en je je realiseert dat er geen lakei in je paleis rondloopt.