Teveel en te weinig

Het eerste deel vond ik goed. Hoe het moeilijke leven van meisje Katarina op de lagere school beschreven wordt. Hoe ze ermee omgaat. Het karakter van moeder Heleen wordt daar ook goed beschreven, als ze in Amsterdam werkt. Voor mij wordt het daarna vaag. Hoe ze in een klap verliefd wordt op een aardige Duitser, terwijl zij zich hoort te verbergen, terwijl de hongerwinter Nederland in zijn greep heeft, zoekt ze zelf de Duitser op. Naderhand, als ze weer in Amsterdam is, worden er brieven geschreven, gewoon in het Duits? De vreselijke gebeurtenissen op Texel waren nieuw voor mij, goed om ervan te horen. Wie vertelde zoveel later, toen Katarina op de lagere school zat over de echte vader? De moeder was niet kaalgeschoren, na de oorlog. En getrouwd. De karakters van Katarina en Heleen in het tweede deel van het boek blijven voor mij veel te vaag. Wel een uitgebreide beschrijving van het vermoorden van een bruinvis wordt beschreven. Ik raakte vaak geïrriteerd toen ik het boek las. Het einde is wazig voor mij.
Teveel over de zeer korte relatie van Katarina en te weinig over echte feiten, bv het wegvoeren van de oom en tante, die ik miste om het boek te kunnen begrijpen.