De grens tussen liefde en haat is dun.

De grens tussen liefde en haat is dun, en ergens daartussenin ligt ook mijn gevoel over dit verhaal.
Ik miste wat meer achtergrondinformatie over Pandora. Het was lastig om in het verhaal te komen, omdat dit ontbrak en dit knaagde aan me. Ze is dood en komt terecht in de onderwereld, waarbij de focus direct op haar relatie met Dood wordt gelegd. Er wordt af en toe gezegd dat Pandora zich altijd al aangetrokken voelde tot de duisternis, maar er wordt niets vermeld om dit te onderbouwen, en dat vond ik persoonlijk jammer. Ik had graag meer gelezen over wie Pandora was voordat ze stierf.

Normaal gesproken lees ik geen dark romance boeken, omdat het tempo naar mijn gevoel vaak onrealistisch snel is en het romantiseren van toxische relaties en gedragingen me niet lekker zit. Rani bewees me echter wel het tegendeel met haar dark romance. Hoewel sommige hoofdstukken wat meer diepgang hadden kunnen krijgen, vond ik het erg mooi om te lezen hoe de band tussen Pandora en Dood zich ontwikkelde. Dood is niet de typische emotieloze bad boy die je in zoveel smutverhalen tegenkomt. Hij komt over als een onhandig, gesloten, arrogant en speels persoon, maar zonder echt respectloos te zijn. Door het verhaal heen zie je hoe hij langzaam voor Pandora loskomt en hoe zijn houding verandert. Het is van begin af aan duidelijk dat zijn intenties niet slecht zijn.

De emoties en gedachten werden soms zo mooi en poëtisch beschreven dat ik er volledig in opging, en dat gold ook voor bepaalde intieme scènes. Soms werden deze zo teder en kwetsbaar neergezet. Dit gaf het verhaal veel meer diepgang, vooral omdat ze beiden vanuit een bepaalde kwetsbaarheid toenadering tot elkaar zochten. Toch bleef het lange tijd onduidelijk wat er precies met Pandora was gebeurd, en pas tegen het einde werd dit opgehelderd. Ik begrijp dat dit voor een leuke plottwist kan zorgen, maar de hiaten hadden eerder een verwarrend effect op mij als lezer. Dat terzijde, vind ik dat Rani prachtig in het Nederlands schrijft en dit versterkt mijn liefde voor Nederlandstalige boeken alleen maar meer. Ook het gedicht aan het einde, de verschillende woordspelingen en de verwijzing naar sterrenkindjes: heel mooi, echt waar.

Dit boek was meer dan alleen een dark romance. Het gaat over ontplooiing, verlies, het gevoel van onbegrepen worden, de dunne lijn tussen liefde en haat - tussen liefde en obsessie, zelf de regie nemen, nieuwe kansen en vergiffenis. Dankjewel dat ik het als ARC mocht lezen. ❤

PS: Wat het dankwoord betreft en de vergelijking met de smutscènes van Ana Huang: ik ben het er helemaal mee eens. Ik durf zelfs meer te zeggen: ik vond de scènes hier nog beter ;)