Duistere schaduwen

Ik wist niet zeker of dit wel iets voor mij zou zijn; ik ben niet gewend verhalen in de derde persoon te lezen, maar het verraste me op een positieve manier. Het boek was meestal nogal duister, maar het verhaal is uniek, onvoorspelbaar en intrigerend — gesitueerd in een wereld die op de onze lijkt. Alleen kunnen in deze wereld sommige mensen donkere magie beoefenen en hebben ze de mogelijkheid om hun schaduw te vervormen of zelfs een eigen leven te laten leiden.

Het magisch-politieke systeem is goed opgebouwd: niet te ingewikkeld en ook niet te oppervlakkig. Er is aandacht voor detail en losse eindjes worden aan elkaar geknoopt. De gebeurtenissen en omstandigheden creëren machtsverhoudingen en maken het moeilijk om onrecht en misdaad te bestrijden. Charlie is het hoofdpersonage dat we volgen in dit boek. Ze is een zeer onafhankelijke vrouw en zelf een crimineel, die zich een weg baant tussen alle duistere types. Over het algemeen is het zeker geen slecht verhaal; de personages zijn voor mij aangenaam en goed uitgewerkt. Er zitten ook geweldige en spannende plotwendingen in, maar het is een slow burn en je moet jezelf de tijd geven om erin te komen.
Het einde is open — maar niet op een storende manier — want er komt een tweede boek. Ik ben benieuwd wat er verder zal gebeuren.

~
Ook (kleine spoiler), ik vond het geweldig dat Possey tijdens een noodsituatie, toen ze hun huis moesten ontvluchten en alleen "noodzakelijke spullen" mochten meenemen, als eerste besluit om hun kat te pakken. Same girl. Als ze dat niet had gedaan, had ik de hele tijd gedacht: "Maar wat gebeurt er met de kat??" Het laat zien dat er niets over het hoofd wordt gezien in het verhaal, zelfs de kat niet.